اقتصاد و انتخابات 1400

خالی بندی های انتخاباتی

گر به مجلس راه یابد پای من
هرچه ویرانی است عمران می کنم

می روم هر شب به میدان های شهر
هر چه ساعت بود میزان می کنم

مشکلات شهرتان را رتق و فتق
پشت میز و پشت فرمان می کنم

کوچه های تنگ را هر شب فراخ
هرچه بن بست است دالان می کنم 

اهداف سازمان نظام مهندسی ساختمان

نظام مهندسی ساختمان سازمان غیر دولتی است که در سال 1374 برای دست یافتن به اهداف زیر تاسیس گردید

1-مهندس فنی و متخصص ساختمان در راس هرم سازندگی قرا گیرند و صاحبان مهارت‌های فنی در سطوح میانی و کارگران فنی بدنه هرم فنی ساخت و ساز ساختمان‌سازی در ایران را تشکیل دهند.

2- ایجاد یک جامعهٔ حرفه‌ای مولد ثروت، رفاه، دانش و هنر برای اعضای آن

3- مراقبت از ایمنی، بهداشت و آسایش محیط‌های مسکونی و مدیرت خردمندانه توسعهٔ سالم فضاهای زیستی به کمک مهندسان طراح و نظارت کلی سازمان نظام مهندسی ساختمان

4- ارتقای توان سازندگی و نوآوری در صنعت ساختمان در سطح ملی و منطقه‌ای و ایجاد بستری برای رقابت‌های بین‌المللی

اما متاسفانه بعد از گذشت 20 سال از تاسیس هنوز نتوانسته به اهداف اولیه خود دست پیدا کند . در حالی سونامی تحصیل کرده های تازه ورود کرده به نظام مهندسی از دید مدیران برای این سازمان یک تهدید تلقی می شوند که می توان از این نیرویهای جوان (ولو با سطح دانش پایین که لزوما اینطور نیست) به عنوان یک فرصت استفاده شود و با جهت دادن به انرژی آنها هم مسیر کسب و کار را برایشان هموار کرد هم کارهای اقتصادی مبتنی بر دانش فنی در کشور انجام داد .

اما در نظام مهندسی قضیه کاملا برعکس هست ، راه حل سران نظام و مسکن و شهرسازی سخت تر کردن آزمون های ورود به حرفه برای داوطلبان است که آن هم با کمی تلاش برای هر مهندسی قابل وصول می باشد .

اینکه چرا نظام مهندسی هنوز نتوانسته به اهداف اولیه خودش برسه باید آسب شناسی بشود در حالیکه اهداف این نظام در طول این 20 سال باید بسیار عالی تر و بزرگ تر از اهداف اولیه می بود .

اولین آفت برای جامعه مهندسی ما دغدغه امضا زدن و نقشه گرفتن است که خود باعث می شود گاهی با قیمتهای باورنکردنی خدمات مهندسی ارائه دهند حال اینکه قیمت خدمات مهندسی در کشور و به خصوص در استان ما به اندازه کافی پایین است . این موضوع سبب می شود امنیت شغلی برای مهندسین از بین برود و بازار رقابتی نا سالمی در جامعه تحصیل کرده مهندسین شکل بگیرد که نتیجه آن باعث آن شده کیفیت خدمات مهندسی ارائه شده به مراتب نزول کند چون مهندس ارائه دهنده خدمات به هیچ وجه نمی تواند به عنوان شغل اصلی به این مسئله نگاه کند . و این باعث میشه که انگیزه کاری در بین مهندسین کاهش یابد (موضوعی که باعث بد بینی مردم عادی به نظام مهندسی و خدمات مهندسی هم شده ) و حتی منجر به پدیده شوم امضا فروشی شود ، پدیده ای که نظام مهندسی تا کنون هیچگونه برخوردی موثری با آن نداشته است . حال این وضعیت را برای جامعه پزشکی شبیه سازی کنید آِیا فاجعه نیست ؟؟!

جراحی که شغل اولش چیز دیگری است و بدون انگیزه باید در هفته چند جراحی هم انجام دهد یا اینکه پزشک متخصص قلبی که مهر خود را در اختیار یک پزشک عمومی قرار دهد تا داروی تخصصی تجویز کند . تصور این مسائل واقعا سخته اما در جامعه مهندسی ما این اتفاقات در حال رخ دادن است و وقتی نمود پیدا خواهد کرد که بلای طبیعی رخ بدهد .

آن زمان با چه هزینه ای می توانیم خسارت های مالی و جانی ناشی از بی مسئولیتی های مهندسی را جبران کنیم ؟

مدیران نظام مهندسی آنقدر درگیر نظامات اداری ، خرید ساختمان های نظام و از همه بیشتر انتخابات های نظام شده اند که گویی هر اقدامی باید در جهت تامین منافع حضرات برای پیروزی در انتخابات باشد و جنبه تبلیغاتی داشته باشد . فارغ از اینکه فلسفه شکل گیری نظام مهندسی ایجاد یک نظام صنفی برای تامین منافع قشر مهندسین بوده ، بیمه مهندسین ، تخفیف یا اضافه کردن سهمیه این روزها مهمترین مطالبات مهندسین عضو نظام شده حال اینکه نظام مهندسی با تغییر نگرش به مهندسین تازه ورود کرده و جمعیت زیاد کل مهندسین (به نسبت تقاضای خدمات ) می تواند خودش بزرگترین کارآفرین کشور باشد و تبدیل به یک بنگاه اقتصادی بزرگ شود .

اما راه حل های ارائه شده معمولا در همان سطح دید کوتاه مدت تاثیر گذاری دارند مثل تغییر نظامات ادارای که در حال وقوع است با هدف باطنی درگیر شدن مهندسین بیشتر برای تقاضای ثابت ساختمان کشور و ظاهرا ارتقای کیفیت خدمات مهندسی . نکته دردآور دیگر در نظام مهندسی کم رنگ بودن سطح آموزش می باشد ، سازمانی که می خواهد مدعی ارتقای سازندگی و نوآوری صنعت ساختمان باشد برای آموزش های مهندسین خود بسیار ضعیف عمل کرده است ، با توجه به سرعت زیاد تغییر و تحول صنعت ساختمان آموزش و به روز کردن جامعه مهندسی عاملی بسیار حیاتی برای رسیدن به جایگاه واقعی جامعه مهندسین می باشد .