آموزش: هک پسورد وای فای (WEP) با استفاده از تکنیک Aircrack-Ng

خوش آمدید، هکر های عزیز! امروز با آموزش هک پسورد وای فای مودم ها در خدمت شما هستیم.

وقتی وا‌ی-فای در اواخر دهه‌ی 90 میلادی توسعه پیدا کرد و محبوب شد، امنیت مساله‌ی چندان مهی نبود. برعکس اتصالات باسیم، هرکسی می‌توانست به راحتی به اکسس پوینت (AP) های وای – فایی متصل شده و ترافیک اینترنت به سرقت ببرد، یا حتی بدتر؛ اطلاعات در حال تبادل را شنود کند.

اولین تلاش برای امن کردن اکسس پوینت ها “Wired Equivalent Privacy ” یا امنیت همسنگ با اتصال سیمی، به اختصار WEP نام گرفت. این روش رمزنگاری مدت زیادی مورد استفاده بود و چندین ضعف امنیتی نیز در آن کشف شد. پس از آن این روش به صورت گسترده با متد دیگری به نام WPA2 جایگزین شد.

علی رقم ضعف های شناخته شده‌ی این روش، هنوز بسیاری از این اکسس پوینت ها در حال استفاده هستند. نگارنده که اخیرا (حدود سال 2013) در یکی از بزرگترین شرکت‌های پیمانکار وزارت دفاع آمریکا در ایالت ویرجینیا مشغول به کار بوده است، معتقد است حدود یک چهارم اکسس پوینت های مورد استفاده در ساختمان این شرکت از WEP استفاده می‌کرده‌اند.

ظاهرا تعداد قابل توجهی از کاربران خانگی و کسب و کار های کوچک، اکسس پوینت های مورد استفاده‌ی خود را سالها پیش خریداری کرده و پس از آن هرگز ارتقا نداده‌اند و به عدم امنیت این دستگاه ها باور ندارند یا لااقل اهمیت نمی‌دهند.

ضعف امنیتی موجود در WEP این متد رمزنگاری را در مقابل چندین تکنیک آماری رمزگشایی آسیب‌پذیر کرده است.WEP برا رمزنگاری از متد RC4 بهره می‌برد، RC4 از یک کلید تصادفی برای شروع اعتبارسنجی استفاده می‌کند و نکته‌ی مهمتر آنکه در طراحی WEP این  رشته‌ی تصادفی اولیه هر 6000 بار تکرار می‌شود.بنابراین اگر تعداد کافی از این رشته ها را در اختیار داشته  باشیم قادرخواهیم بود تا کلید را رمزگشایی کنیم.

حالا ممکن است از خودتان بپرسید وقتی من به وای فای خودم متصل هستم و به اینترنت دسترسی دارم، چرا باید بخواهم مودم دیگران را هک کنم؟ خب از زوایای مختلف می‌توان به این سوال پاسخ داد

اول اینکه، اگر وای فای شخص دیگری را هک کنید می‌توانید بدون به جا گذاشتن اثری از خودتان وبگردی کنید، یا به طور دقیق تر از آی پی شخص دیگری برای مرور وب استفاده کنید. دوم آنکه، پس از هک کردن وای فای شخص، قادرید به کمک ابزرهایی چون WireShark و tcpfump، اطلاعات در حال مبادله ی آنها را شنود کرده و از آن‌ها جاسوسی کنید. و سوم آنکه اگر دانلود های حجیم انجام می‌دهید، این کار را با ترافیک و هزینه‌ی دیگران انجام خواهید داد.

اجازه دهید هک کردن WEP را با یکی از بهترین ابزار های در دسترس برای هک وای-فای یعنی Aircrack-ng شروع کنیم. هک کردم وایرلس یکی از کارهای مورد علاقه ی ما است.

ما در آموزش حاضر از توضیع “بک ترک” لینوکس استفاده خواهیم کرد. نسخه‌ی جدیدتر بک ترک، کالی لینوکس نام دارد و در صورتی که از این دیستروی جدید استفاده می‌کنید نیز مراحل کار یکسان خواهد بود.

جهت آموزش نصب کالی میتوانید به این مطلب مراجعه کنید.

گام اول

باز کردن Aircrack-Ng در بک ترک

بیایید پس از باز کردن بک ترک مطمئن شویم که مودم وایرلس ما توسط سیستم شناخته شده و قابل استفاده است.

iwconfig

توجه داشته باشید که در اینجا آداپتور بی سیم مورد استفاده‌ی ما توسط بک‌ترک شناسایی شده و Wlan0 نام گرفته است. دستگاه شما ممکن است Wlan1 یا Wlan2 نام گرفته باشد.

گام دوم

در این مرحله آداپتور وایرلس را در حالت مانیتوینک و پایش قرار می‌دهیم. برای این کار دستور زیر را تایپ کنید:

Airmon-ng start wlan0

توجه داشته باشید که نام interface توسط airmon-ng به mon0 تغییر کرده است.

گام سوم

حالا لازم است ترافیک در حال تبادل را ذخیره کنیم. برای اینکار از دستورات airmon-ng به همراه اینترفیس mon0 بهره می‌بریم.

Airodump-ng mon0

همانطور که در تصویر بالا می‌بینید تمامی اکسس پوینت های موجود در محدوده‌ی ما قابل مشاهده هستند.

گام چهارم

ضبط اطلاعات از یک اکسس پوینت به خصوص را شروع می‌کنیم

همانطور که در اسکرین شات بالا مشاهده‌ می‌کنید چندین اکسس پونت با رمزنگاری WEP در محدوده‌ی ما وجود دارند. خب بیایید دومین مودم لیست با ESSID به نام “wonderhowto” را هدف بگیریم. خب BSSID مربوط به این اکسس پوینت را کپی کرده و کپچر کردن اطلاعات را شروع می‌کنیم.

Airdupm-ng –bssid 00:09:5B:6F:64:1E –c 11 –w WEPcrack mon0

این دستور پاکت ها مربوط به شبکه ی wonderhowto بر روی کانال 11 را کپچر کرده و در فایلی به نام WEPcrack و در فرمت pcap ذخیره می کند. این دستور به ما اجازه می‌دهد پاکت های‌ کافی برای کرک کردن کلید WEP را جمع‌آوری کنیم. البته اگر به حد کافی صبور باشیم!

اما ما صبور نیستیم و دوست داریم همین حالا مودم را هک کنیم. بنابراین، برای اینکار لازم است به اکسس پوینت مورد هدف پاکت تزریق کنیم.

حالا باید منتظر بمانیم تا کسی به این اکسس پوینت وصل شود. با اتصال این دستگاه جدید، ما MAC آدرس مربوط به آن را برای تزریق پاکت به این اکسس پوینت استفاده خواهیم کرد. همانطور که در پایین اسکرین‌شات می بینید کسی به وای فای wonderhowto متصل شده است. خب همه چیز برای یک حمله‌ی موفق مهیاست!

گام پنجم

برای فهمیدن مک آدرس دستگاه و تزریق پاکت از دستور airplay-ng استفاده خواهیم کرد. چیزی که حالا به آن نیاز داریم دانستن BSSID اکسس پوینت و مک آدرس مربوط به کلاینت متصل به آن است. ما با داشتن این اطلاعات پاکت های ARP را کپچر و هزارن بار به مودم ارسال می‌کنیم تا به تعداد کافی رشته‌ی شروع یا IV برای کرک کردن WEP به دست آوریم.

    aireplay-ng -3 -b 00::09:58:6F:64:1E -h 44:60:57:c8:58:A0 mon0

حالا با تزریق ترافیک کپچر شده‌ی ARP به اکسس پونت، IV های تولید شده را در فایل WERcrack،که پیشتر ایحاد کرده بودیم ذخیره می کنیم.

گام ششم

کرک کردن پسورد

وقتی چند هزار رشته‌ی IV درون فایل WEPcrack در اختیار داشته باشیم تنها چیزی که به آن نیاز داریم اعمال دستور aircrack-ng بر روی این فایل است

Aircrack-ng WEPcrack-01.cap

اگر به تعداد کافی IV به دست آورده باشیم، رمز وای فای بر روی صفحه نمایان خواهد شد، این رمز که معمولا به شکل هگزادسیمال نمایش داده می‌شود تمام چیزیست که برای اتصال به مودم مورد هدف احتیاج دارید. به سادگی از این پسورد برای اتصال به مودم مورد نظر استفاده کنید.

نکته مهم: آموزش فوق جهت افزایش اطلاعات علاقمندان قرار داده شده است و مسئولیت استفاده نادرست بر عهده خود کاربران است.

برای استفاده از آموزش های بیشتر در زمینه‌ی هک وای فای باز هم به ویندوزسنتر سر بزنید. اگر در مورد هریک از مراحل توضیح داده شده سوالی دارید یا در جستجوی آموزش به‌خصوصی هستید، ما را از طریق کامنت ها آگاه کنید.

[divider]پیوست[/divider]

[column size=one_half position=first ]منبع: واندر هو تو[/column]

راهنمای خرید هارددیسک و SSD

توییتر تلگرام

ذخیره 

هارددیسک‌ (HDD) و حافظه SSD با دو تکنولوژی متفاوت، اصلی‌ترین حافظه‌های ذخیره‌سازی رایانه‌های شخصی هستند. مولفه‌های انتخاب کدام هستند؟ چه نوع محصولی مناسب شما است؟حافظه و دستگاه‌های ذخیره‌سازی در دنیای امروز با پیشرفت سریع فناوری به تعاریف جدیدی از سرعت و ظرفیت رسیده‌اند. مفهوم ضبط دیجیتال داده‌ها، شیوه‌ی دسترسی به آن و فناوری‌هایی همانند فلش از عوامل مؤثر در این رشد و شکوفایی خیره‌کننده هستند. به جرات می‌توان گفت جهان ذخیره‌سازی اطلاعات در حال تجربه‌ی جنگ ستارگان است؛ ستارگانی متفاوت از جنس ذخیره‌سازهای اطلاعات با تکنولوژی و فرهنگ متفاوت ضبط داده‌ها، که رودررو با یکدیگر و در کشمکش سنگینی، در مبارزه برای تصاحب قلمرو بزرگ‌تر گرفتار شده‌اند.

مقاله‌های مرتبط:

• حافظه NVMe چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟
• NVMe دربرابر SATA؛ کدام نوع SSD برای شما مناسب‌تر است؟

رجزخوانی متدهایی همچون RAM Drive یا تکنیک‌هایی چون Raid و خودنمایی‌دستگاه‌های ذخیره اطلاعات اکسترنال ضد‌گلوله، اینترنال‌ کارتی و حتی ظهور سیستم‌های عامل لایو و فضای ذخیره‌سازی ابری که مدعی ایجاد فرصت برای افزایش سرعت و دقت در مدیریت، امنیت، ثبت و ویرایش اطلاعات هستند،‌ باعث می‌شود که هرج‌و‌مرج در جهان ذخیره‌سازی اطلاعات بیش‌ از پیش باورپذیر شود؛ اما شاید با نگاه دقیق‌تر به صحنه‌ی مبارزه اصلی، جایی در خط مقدم این آوردگاه بزرگ و میان دو جنگجوی قهار، این همه آشفتگی تبدیل به زیبایی و جلوه‌گری طنازانه تکنولوژیکی شود. جایی‌که در یک سوی مبارزه سربازانی پخته و کارآمد و دردسترس با صرف کمترین هزینه‌ها و امکانات به‌نام هارددیسک‌ها و در سمتی دیگر سربازانی تازه نفس و جسور به فناورهای گران‌قیمت روز دنیای ذخیره‌سازی اطلاعات به‌نام حافظه‌هایSSD در مقابل هم صف‌آرایی کرده‌اند.

شما نیز برای نصب برنامه‌‌ها،‌ بازی‌ها، دانلود آهنگ‌ها و فیلم‌ها،‌ ایجاد‌ اسناد و فایل گرافیکی و غیره، نیاز به یک فضای ذخیره‌سازی دارید. به‌طور معمول این وظیفه را در رایانه‌ دسکتاپ یا لپ‌تاپ قطعه‌ای به‌نام هارد دیسک (دیسک سخت) به عهده می‌گیرد. گاهی برای دستیابی به فضای ذخیره‌سازی بیشتر ناچار به خرید یک محصول جدید یا افزودن حافظه‌ی دیگر خواهید بود: اینک کارت دعوت شما، نه‌تنها به‌عنوان تماشاگر جنگ ستارگان بلکه به‌عنوان اعلام جانبداری و طرفداری از ستارگان دنیا ذخیره‌سازی اطلاعات، صادر شده‌ است؛ انتخاب بین گزینه‌های روی میز در این نبرد به نیازها و بودجه‌ی شما بستگی دارد.

عواملی که می‌تواند خرید دستگاه ذخیره‌سازی را برای کاربران به چالش تبدیل کند، فقط مربوط‌به شناخت انواع هارد و ظرفیت آن نیست و مسائل مهم دیگری نیز در این بین مطرح است؛ به‌عنوان مثال اگر احساس می‌کنید وارد مرحله‌ای شده‌اید که نیاز به خرید فضای ذخیره‌سازی سوم دارید، بهتر است نگاهی به روش‌های ترکیب هارد بیندازید. این باعث می‌شود که خرید هارد جدید شما با تدبیر و دوراندیشی بهتر و البته صرف هزینه‌ی کمتر انجام شود.

دستگاه‌های ذخیره‌سازی (Storage Device)

وظیفه‌ی دستگاه ذخیره‌سازی، ذخیره و مدیریت اطلاعات است. این حافظه‌ها با بهره‌گیری از انواع تکنولوژی ذخیره‌سازی مغناطیسی، تکنولوژی فلش‌ و... به دو صورت داخلی (اینترنال) یا خارجی (اکسترنال) در دسترس کاربران قرار می‌گیرند.

پیش از آشنایی با انواع تجهیزات ذخیره‌سازی بد نیست کمی با مفهوم واژه‌ی درایو در دنیای حافظه‌ها آشنا شویم؛ کلمه درایو (Drive) اشاره به دستگاه ذخیره‌سازی دارد و لوازمی چون درایو هارددیسک (Hard Disk Drive) یا درایو حالت جامد (Solid State Drive) یا حتی فلش درایو پرتابل و... همگی نوعی درایو هستند. 

 

مقاله‌های مرتبط:

• معرفی شانزده سرویس ذخیره‌سازی ابری برتر
• فضای ذخیره‌سازی ابری کجا قرار دارد و آیا امن است؟

این درایوها با ترتیب و تحت قانون خاصی در انواع سیستم‌های عامل دیده می‌شوند؛ به‌عنوان نمونه می‌توانید در صفحه My Computer ویندوز خود، درایوهای C الی آخر را ببینید. درایو C بخش اولیه‌ی فضای هارد یا حافظه جانبی شما است. اگر هارد را پارتیشن‌بندی کرده باشید، حرف بعدی می‌تواند نشانگر پارتیشن دوم شما باشد. درنهایت نیز می‌توانید درایو CD یا DVD پلیر خود را ببیند و هر از گاهی هم با اتصال فلش USB یا هارد جانبی درایوهای جدید را نظاره‌گر باشید. درایوی به‌نام A عموما اشاره به درایو فلاپی دیسک (یک دستگاه ذخیره‌ساز منسوخ‌شده) می‌کند.

عب رر۰شیوه‌ی نام‌گذاری درایو در سیستم‌های عامل با هم متفاوت است ولی در اصل ماجرا تغییری ایجاد نمی‌کند. همین وضعیت نشان می‌دهد که خرید درایو ذخیره‌سازی برخلاف بسیاری از خریدها یک‌بار برای همیشه و به یک‌ شکل نیست،‌ بلکه شما به‌مرور زمان دوباره به این خرید نیاز پیدا می‌کنید و با هر پیشرفت تکنولوژیکی در صنایع صوتی و تصویری این نیاز بیشتر محسوس می‌شود. به عبارت دیگر سبک زندگی و کار شما باعث می‌شود که به‌ دلایل مختلف با انواع دستگاه‌های ذخیره‌ساز در تعامل باشید و این خود دلیل بارزی برای پرهیز از یادگیری منفعلانه درباره آن‌ها است تا در روز مبادا دچار خرید اجباری نشوید.

انواع تجهیزات ذخیره‌سازی

روش‌های ذخیره‌سازی اطلاعات بسیار متنوع هستند؛ اما در دنیای رایانه‌ها بنا به تعریف کارکرد حافظه‌های جانبی، دو مدل درایو ذخیره‌سازی از نوع هاردهای مکانیکی و حافظه‌های الکترونیکی بیشترین رواج دارند؛ این دسته‌بندی چندان در حافظه‌ها مرسوم نیست.

HDD و حافظه SSD که از انواع حافظه جانبی به شمار می‌روند باید خواص حافظه‌های غیر‌فرّار(Non Volatile memory) را داشته باشند؛ برعکس حافظه‌های اصلی رایانه که بهحافظه‌های فر‌ّار (Volatile Memory) معروف هستند. این دستگاه‌ها به ما اجازه می‌دهند در لحظه، اطلاعات را ثبت، ویرایش و در عین حال نگه‌داری کنیم،؛ و برای ویرایش دوباره‌ی آن‌ها کار سختی پیش‌رو نداریم. زمانی‌که بخواهیم با دقت بیشتری به زیر مجموعه‌ی این عناصر ذخیره‌سازی و مفاهیم آن بپردازیم، دسته‌بندی زیر مقبول‌تر است:

• هارددیسک اکسترنال یا اینترنال
• حافظه‌ی SSD اکسترنال یا اینترنال
• حافظه‌ی هیبریدی SSHD
• فلش USB یا کول‌دیسک

در گام اول انتخاب، شما با دو نوع مرسوم هارد رو‌به‌رو می‌شوید؛ هارددیسک گردان یا HDD یا درایو حالت جامد که به حافظه SSD معروف است.

- هارددیسک یا HDD

هاردهای HDD از انواع حافظه‌های غیر‌فرّار به حساب می‌آیند، چرا که در نبود جریان برق نیز به حفظ داده می‌پردازند. نقطه مقابل آن‌ها حافظه‌ای همچون رم رایانه شما است که با قطع برق، داده‌های آن از دست می‌رود. درون هارد چند صفحه‌ی گردان برای ذخیره اطلاعات و یک هد برای دسترسی و ثبت اطلاعات و یک کنترلر از مهم‌ترین قطعات موجود هستند. تکنولوژی سنتی ضبط مغناطیسی اطلاعات در هارد HDD با وجود تفاوت‌های بسیار با روش‌های نوین مانند ثبت اطلاعات در حافظه فلش هنوز هم محبوب و کارآمد است.

- حافظه SSD

حافظه‌ی SSD از تکنولوژی حافظه‌ی فلش استفاده می‌کند و هیچ قطعه‌ی متحرکی در آن وجود ندارد. این حافظه‌ها سرعت بالایی دارند و علاوه‌بر آن در مقابل خطر جابجایی و حمل‌ونقل ناگهانی در مقایسه با HDD همچون یک رویین‌تن افسانه‌ای عمل می‌کنند.

- فلش USB

فلش USB یا USB فلش از خاندان فلش مموری به شمار می‌رود و اساسا خاندان فلش مموری (Flash memory) به ذخیره‌سازی و مدیریت اطلاعات در حوزه دیجیتال فعال هستند؛ پس USB فلش نیز پسرعموی کوچک‌تر حافظه SSD به شمار می‌رود.

- درایوهای هیبریدی (HYBRID DRIVES)

درایوهای هیبریدی حاصل پیوند دو تکنولوژی حافظه SSD و HDD است؛ این نوع هارد نیز در چند نسخه ارائه می‌شود. هاردهای هیبریدی حالت جامد (SSHD) با تخصیص چند گیگابایت به تکنولوژی فلش به شما فرصت می‌دهند درکنار هارد دیسک، حافظه‌های سریع NAND Flash را نیز تجربه کنید.

این نوع درایو با تشخیص هوشمندانه فایل‌های پرمصرف شما و انتقال به بخش SSD، سرعت دستیابی و مدیریت داده‌‌های شما را بالا می‌برد. این در شرایطی است که مابقی اطلاعات درون هارد دیسک ذخیره می‌شود. البته هنوز این درایوها تجربه‌ی دوام و مزیت صرفه‌جویی در انرژی را همچون یک حافظه SSD برای شما محقق نمی‌کنند ولی با استفاده از آن‌ها افزایش سرعت بسیار خوبی را تجربه خواهید کرد.

محل قرارگیری هارد درون کیس رایانه نیز اهمیت بالایی دارد؛ یکی از مزیت‌های هارد هیبریدی استفاده از یک شکاف در کیس برای قراردادن آن‌ها است تا کاربر بتواند از مزایای HDD و حافظه SSD هم‌زمان (هرچند نه کامل) برخوردار شود. بسیاری از لپ‌تاپ‌های میان‌رده بازار و برخی مدل‌های گیمینگ برای بهینه‌تر شدن وضعیت دسترسی به داده‌ها از حافظه‌های هیبریدی بهره می‌برند.

- سرویس‌های ذخیره ابری (Cloud) اما و اگر

با سرویس‌های ذخیره ابری (Cloud) می‌توانید اطلاعات خود را درون پایگاه اطلاعات اینترنتی بزرگ و کارآمدی ذخیره کنید. این ذخیره‌سازی و همچنین دسترسی به داده‌ها به غیر از مقدمات معمول، وابسته به کیفیت سرعت و اتصال اینترنتی شما است؛ ولی هاردهای فیزیکی درکنار شما هستند و دسترسی به اطلاعات آن‌ها نیاز به مشارکت جهانی ندارد. در عین‌ حال به ازای هر بار استفاده از داده‌هایتان، مبلغی بابت مصرف خدمات شبکه اینترنت نیز می‌پردازید. در این نوع ذخیره‌سازی با هک شدن حساب کاربریتانامنیت اطلاعات شما به مخاطره می‌افتد؛ پس استفاده از این سرویس‌ها برای ذخیره‌سازی اطلاعات با سطح محرمانگی پایین مناسب است.

نگاهی عمیق‌تر به HDD و SSD؛ فناوری‌ها، انواع

HDD و حافظه SSD هر دو به وظایف یکسانی می‌پردازند ولی کیفیت و کارایی هر کدام نمودی از تکنولوژی و مشخصات فنی آن‌ها است. 

ویدئو معرفی عمیق SSD‌ و مقایسه آن با HDD

- هارد درایو مکانیکی (Mechanical Hard Drive)

نخستین هاردهای مکانیکی در سال ۱۹۵۶ و توسط IBM وارد بازار شدند. امروزه هارددیسک‌ها با تکنولوژی ضبط مغناطیسی یک تکنولوژی سنتی به حساب می‌آیند اما به دلایلی مانند قیمت تمام‌شده هنوز هم محبوبیت خاص خود را دارند.  بهترین خبر درباره هاردهای مکانیکی این است که نسبت به رقبای خود ارزان‌تر هستند؛ هرچند رقیبان آن‌ها در سرعت خواندن و انتقال داده جای خودنمایی برای هاردهای مغناطیسی نمی‌گذارند. اگر نگران چند ثانیه معطلی پردازش اضافی نیستید، هاردهای مغناطیسی یا همان HDD‌ها هنوز هم می‌توانند گزینه‌ی نخست شما باشند.

HDD‌ها دارای یک یا چند صفحه مدور یا هارددیسک هستند که با سرعت بالا درون یک جعبه فلزی مهر‌وموم‌شده محفوظ شده‌اند. روی هر سمت از پلاترها، یک هد برای خواندن و نوشتن تنظیم شده که روی فیلم بسیار نازکی روی سطح دیسک‌های چرخان،‌ مشغول به کار است. این پلاتر یا صفحات گردان که از موتور هارد، معروف به اسپیندل (Spindle) جان می‌گیرند، به‌طور معمول از جنس آلومینیوم یا شیشه و به تعداد ۲ تا ۴ و بسته به مدل ۶ یا ۷ صفحه هستند که به دور محوری واحد می‌چرخند. به عبارتی برای ۴ پلاتر ۸ هد در نظر می‌گیریم.

چنان که رایج است، صاحبان هارد سخت با اصطلاحاتی همانند تراک (Track)، سکتور(Sector)، کلاستر (Cluster) بعد از کلمه بدسکتور آشنا می‌شوند. اطلاعات روی فیلم نازککه خاصیت مغناطیسی دارد، مترداف مفهوم صفر و یک ثبت می‌شوند. مجموعه بیت‌های اطلاعاتی مفهوم سکتور را می‌سازد و مقدار آن وابسته به عواملی مانند تکنولوژی ضبط داده، ابعاد ذخیره‌ساز و...است؛ برای مثال این سکتورها می‌توانند ۵۱۲ یا ۲۵۶ بایت باشند. پس سکتور در ضبط اپتیکال یا فلاپی دیسک مقادیر متفاوتی دارد و در هاردهای نوین به یاری الگوریتم‌های تصحیح خطای قدرتمند تا ۴ کیلو بایت نیز دیده می‌شود. اجتماع چند سکتور باهم مفهوم کلاستر را می‌سازد. اگر تنه‌ی برش‌خورده‌ی یک درخت را دیده باشید، صدها حلقه می‌بینید که به دور مرکز درخت با نظم و ترتیب یکجا نشسته است. اگر این حلقه‌ها را با نظم مکانیکی و کاملا دایره‌وار فرض کنید، به مفهوم تراک نزدیک می‌شوید؛ کافی است که تصور کنید هر کدام از این کلاسترها روی این تراک‌ها می‌نشیند. حلقه‌های بسته این تراک‌ها را سیلندر (Cylinder) می‌نامند.

وقتی سکتورها دیگر گوش به فرمان نیستند و در مقابل اصرار هد برای تغییر اطلاعات، رویه‌ی انکار را پیش می‌گیرند، دچار بدسکتور می‌شوند. اصولاً بدسکتورهای فیزیکی و نرم‌افزاری تمایل به گسترش عیوب خود به سکتورهای دیگر دارند که باید با روش‌های تعمیراتی جلوی این عادت بد آن‌ها را گرفت.

۷منظور از سرعت هارد عمدتا سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات روی آن تلقی می‌شود. در هارددیسک افزایش سرعت چرخاندن صفحات به کاهش زمان خواندن و نوشتن منجر می‌شود؛ در عین حال نحوه‌ی ضبط داده نیز مؤثر در سرعت دخیل است؛ یعنی اگر فایل به‌طور متوالی و پشت سرهم در یک مکان قرار داشته باشد، خوانش آن‌ سریع‌تر خواهد بود و البته در دیسک‌هایی با داده‌های درهم پیچیده در سکتورهای مختلف که فایل به‌صورت یکپارچه تنظیم می‌شود، این کار سرعت می‌یابد. این فرایند همان فریگمنت‌کردن (Fragmenting) نامیده می‌شود که باعث کاهش فاصله اجزای فایل‌ها می‌شود. به عبارت دیگر مکان و دسترسی به مکان چالشی برای افزایش سرعت در هاردهای دیسک گردان است.

درایوهای حالت جامد (Solid-State Drives)

حافظه SSD از تکنولوژی حافظه‌ی فلش برای مدیریت اطلاعات استفاده می‌کند؛ این تکنولوژی برگ برنده‌ی چنین حافظه‌هایی بوده و باعث افزایش سرعت خواندن و نوشتن داده‌ها می‌شود. نبود قطعات متحرک در درایوهای حالت جامد علاوه‌بر کاهش حجم، باعث مقاومت دربرابر صدمات ناشی از تکان و حرکت می‌شود.

در حافظه فلش اطلاعات درون سلول‌های حافظه نگه‌داری می‌شود که از ترانزیستورهای با درگاه شناور ساخته شده است. دو نوع تکنولوژی در پیاده‌سازی حافظه فلش مطرح است.

• تکنولوژی NOR Flash
• تکنولوژی NAND Flash

این تکنولوژی‌ها بر پایه‌ی دروازه‌های منطقی(Logical gate) در دنیای الکترونیک استوار هستند. با ترکیب چند قطعه یک ورودی منطقی منجر به یک جواب منطقی در خروجی می‌شود که در مبنای باینری در دسترس کنترلر و برای انتقال به رابط دستگاه، قرار می‌گیرد. فرض کنید یک سطل آب دارید که آب درون آن تا زمانی‌که سوراخی در سطل نباشد،‌ ماندگار است و با وجود سوراخ که می‌تواند همانند دریچه‌ی باشد، این آب دیر یا زود تخلیه می‌شود. آب درون ظرف مشابه شارژ درون سلول بوده و دروازه شناور هم مشابه سوراخ است. کیفیت سوراخ در نگه‌داری آب (شارژ) تأثیر دارد.

در تکنولوژی NOR Flash هر سلول حافظه در انتهای خود به یک خط منبع متصل است. از سمت دیگر سلول نیز به یک لاین ‌‌بیت متصل است. در تکنولوژی NAND Flash چند سلول حافظه به‌صورت سری به لاین ‌‌بیت و لاین منبع متصل هستند. حافظه فلش NAND از انواع حافظه‌ی غیر فرار (NVS) است که برای ذخیره‌ی اطلاعات نیازی به انرژی ندارد و هدف از استفاده‌ی از آن افزایش قدرت ذخیره‌سازی است. حافظه فلش NAND در انواع لوازم الکترونیک مصرفی و حتی فلش مموری USB مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سلول حافظه NAND و داستان سه برادر

تفاوت بین سه سلول برادر SLC و MLC و TLCدر حافظه‌ی فلش باعث شده است که هر کدام برای یک سری اهداف کاری مناسب باشند. در حافظه‌ی فلش برای ذخیره‌سازی اطلاعات در یک سلول مشخص چند روش موجود است.

روش اول ثبت یک سطح اطلاعات در سلول است؛ در این مدل که به SLC مشهور است، سلول در دو وضعیت قرار دارد؛ برنامه‌ریزی‌شده یا همان حالت صفر معروف و پاک شده یا به عبارتی سلول در وضعیت عدد یک قرار دارد. این وضعیت شارژ و دشارژ سلول که در دو حالت تنظیم شده، سرعت کار تشخیص را زیاد می‌کند و جایی برای تفسیر غلط نمی‌گذارد. به زبان ساده این سلول‌ها چون فشار و حرارت کمتری را تحمل می‌کنند، نشت الکترون کمتر و دوام بیشتری دارند و تا ۱۰۰ هزار بار عملیات نوشتن و خواندن را تحمل می‌کنند.

روش مرسوم دیگر استفاده از یک بیت برای حفظ دو سطح از اطلاعات است. نتیجه‌ی استفاده از این مدل MLC، کاهش سرعت خواندن اطلاعات و عمر سلول است و در مقابل حجم ذخیره‌سازی افزایش پیدا می‌کند. در این روش با افزایش حالت‌های ولتاژ، فرصت ذخیره‌سازی بیشتری فراهم می‌شود. یک کنترلر به‌وسیله‌ی تکنولوژی تشخیص و تصحیح خطا(Error Correction Technology) سعی می‌کند با دقت بیشتری در ارسال ولتاژ ورودی، داده را آنالیز کند تا هم جواب درست را بیابد و هم به مقدار دیگر داده‌ها در سلول صدمه نرساند. البته همین اعمال دقت باعث ایجاد زمان تأخیر نیز می‌شود.

روش سومی نیز به‌نام روش TLC وجود دارد که با افزایش حالت‌های مختلف تا ۸ سطح می‌تواند ۳ بیت داده ذخیره کند. این سرعت بالا از طریق فشار به سلول‌ها برای تنظیم حالت لازم ایجاد می‌شود و همین فشار باعث فرسودگی سلول‌ها می‌شود و درنهایت سلول حافظه SSD خاصیت ذخیره‌سازی خود را از دست می‌دهد. البته این اتفاق در درازمدت رخ می‌دهد و احتمالا قبل از تجربه‌ی چنین مشکلی حافظه‌ی خود را با حافظه سریع‌تر یا برای کسب ظرفیت بیشتر تعویض کرده‌اید. در عین حال حافظه‌های SSD می‌توانند از تکنولوژی Trim نیز استفاده کنند؛ تکنولوژی Trim عملکردی مشابه یک سازمان نظافتی درون SSD داشته که وظیفه دارد بخش‌هایی که باید حذف شوند را قبل از نیاز به استفاده‌ی مجدد از فضای ذخیره‌سازی، پاک و مهیا کنند. راه‌اندازی این قابلیت نیاز به پشتیبانی سیستم‌عامل شما و همچنین حافظه SSD دارد. درنهایت این تکنولوژی در عمر مفید و جلوگیری فرسودگی حافظه SSD بسیار مفید است.

به دلیل سرعت بالاتر نوع اول از آن برای کاربری‌های مهم و حساس‌تری همانند سرورها استفاده می‌شوند و حافظه‌های سلولی چند سطحی نیز در فعالیت‌های معمولی همچون رایانه‌ها یا سیستم‌های شخصی و دستگاه‌های الکترونیکی پرمصرف کاربرد پیدا می‌کنند.

فلش 3D Nand کوچک با ظرفیت

نسل جدید از فلش است که سلول‌های حافظه در آن به‌صورت عمودی در چند لایه پیاده‌سازی می‌شود. این فلش برای حل چالش کیفیت بهتر در فضای کمتر طراحی شده‌ است.

در تکنولوژی 3D V-NAND از فناوری سیلیکون نیرتید (Silicon Nitride) به‌جای دروازه شناور برای حفظ ذخیره شارژ استفاده می‌کند. اگر سوراخ سطل را که به‌جای دروازه‌ی شناور مثال زدیم، به یاد بیاورید، باید بدانید که این دروازه به مرور زمان تحت استرس نوشتن و خواندن دچار فروپاشی می‌شود و برای حفظ شارژ (آب درون سطل) نیازمند روش جدیدتری است. با استفاده‌ی یک لایه‌ سلول احتمال تداخل سلول به سلول (Cell To Cell) نیز وجود دارد.

روش‌هایی همچون 2D CTF به‌عنوان یک ترفند آینده‌نگرانه در زمان خود جالب بودند اما با احساس نیاز به تغییر، مفهوم 3D CTF راه را برای حضور تکنولوژی 3D V-NAND باز کرد. با تکنولوژی فلش 3D Nand عملکرد نرم‌افزارها بهبود می‌یابد و زمان تأخیر (Latency) نیز کمتر می‌شود. در عین‌ حال با کاهش ابعاد می‌توان در آینده انتظار داشت ظرفیت یک حافظه ۴ ترابایتی به‌راحتی درون جیب شما جا شود.

انواع حافظه SSD

یکی از مزیت‌های حافظه SSD قابل ساخت بودن در ابعاد متفاوت است. شما می‌توانید حافظه‌های SDD مختلف و البته به فرم‌های کارتی نیز  تهیه کنید. حافظه‌های SSD به‌حدی پیشرفت کرده‌اند که در بعضی از مدل‌ها به‌طور مستقیم و در شمایل یک کارت روی مادربرد متصل می‌شوند. این نوع حافظه‌ها را می‌توانید با نام کارت حالت جامد (Solid State Card) و ماژول حالت جامد (Solid State Module) در بازار جست‌وجو کنید.

- کارت حالت جامد (Solid State Card)

کارت حالت جامد (Solid State Card) یک کیت الکترونیکی است و معمولا با استفاده از درگاه PCIe به مادربرد متصل می‌شود؛ همچنین این نوع SSD‌ها در ابعاد مختلف ارائه می‌شوند. حافظه PCIe SSD هنگام نصب روی مادربرد وضعیتی همانند نصب کارت گرافیک پیدا می‌کند.

با اتصال مستقیم حافظه به مادربرد و استفاده از معماری Point To Point زمان تأخیر کاهش پیدا می‌کند و سرعت انتقال اطلاعات بالا می‌رود. حافظه PCIe SSC با پهنای باند بالای خود مناسب سیستم‌های حرفه‌ای و سرورها است. همان‌طور که پورت‌های پرسرعت و مناسب دیگری برای انتخاب در دسترس دارید، لازم است هنگام خرید حافظه PCIe SSC به بودجه‌ی خود نگاه دقیق‌تری داشته باشید.

- ماژول حالت جامد (Solid State Module)

ماژول حالت جامد (Solid State Module) یکماژول حافظه دو خطی (DIMM) بوده و نسبت به حافظه SSD دارای عملکرد ضعیف‌تری است؛ در عین حال می‌تواند از رابط‌های استاندارد HDD همانند SATA استفاده کند.

میکرو SDD کوچک‌ترین انواع ماژول حالت جامد (SSM) محسوب می‌شود که به‌عنوان تراشه‌ای تنها در یک BGA در ابعادی نسبتا کوچک ارائه می‌شود. به عبارت ساده، پکیچ BGA یک راهکار مناسب برای پیاده‌سازی مدارهای مجتمع توسط سطح پوشیده‌شده‌ای از پین است. استانداردهای SATA-IO که در چیدمان این پین‌ها نیز تعریف شده، براساس فاکتورهای استاندارد JEDEC است.

دام (DOM) نیز از خانواده حافظه SSD یا رابطپاتا (Parallel ATA) است که به‌طور معمول به‌طور مستقیم به مادربرد متصل می‌شود. دام (Disk On Module) کاربردهای صنعتی بسیاری دارد.

قیمت و گرما؛ چالش‌های پیش روی حافظه‌های SSD

در حافظه SSD مدیریت اطلاعات به نحوی طراحی شده است که‌ فایل‌ها به‌صورت پراکنده در سلول‌ها نوشته می‌شوند. قدرت دسترسی به هر بخش از حافظه به‌طور مستقیم و خوانش هم‌زمان سلول باعث سرعت فوق‌العاده زیاد این نوع حافظه جانبی می‌شود. از سمت دیگر کفه‌ی هزینه در حافظه‌ها SSD سنگین‌تر است پس قبل از رفتن به سمت خرید آن، به بودجه‌ی خود نگاهی دوباره بیاندازید. شاید قیمت این حافظه‌ها نسبت به سال‌های گذشته کاهش یافته باشد اما همچنان مزیت‌های زیادی برای ارائه به حرفه‌ای‌ها دارند. کارشناسان امیدوار هستند که با پیشرفت تکنولوژی و ظرفیت ساخت SSD دیگر انتخاب حرفه‌ای‌ها نباشند و کاربران عادی نیز از سرعت بالای چنین محصولاتی لذت ببرند.

حافظه‌های SSD نیز تحت‌تأثیر دما قرار می‌گیرند ولی افزایش دما در کارکرد هارددیسک ملموس‌تر است. افزایش دما عامل فرسودگی هر قطعه الکترونیکی از جمله هر دوی این تجهیزات ذخیره‌ساز اطلاعات در نظر گرفته می‌شود و به کاهش طول عمر می‌انجامد. از همین رو در حافظه SSD مکانیزم ایمنی عموما در دمای بالای ۷۰ دریچه فعال می‌شود و شما متوجه کاهش سرعت حافظه می‌شوید. این انتظار شما تا رسیدن به دمای ۵۰ درجه طول خواهد کشید پس به فکر خنک‌کاری حافظه SSD باشید. کنترل دما و تنظیم عبور جریان هوا در ارتباط با رایانه رومیزی کار چندان سختی نیست ولی در لپ‌تا‌پ،‌ حافظه در محاصره‌ی اجزاء دیگری همچون باتری و CPU و... قرار دارد.

برای حافظه‌های SSD در فاکتورهای M.2 و mSATA به‌ویژه در ظرفیت‌های بالای ۲ ترابایت با کمک مشاوره پشتیبان سیستم خود می‌توانید از THERMAL PAD استفاده کنید. دو نرم‌افزار SSDLife Pro برای حافظه SSD و نرم‌افزار Hard Disk Sentinel برای هارد HDD مشاور خوبی برای بررسی دمای کارکرد و وضعیت خنک‌سازی دستگاه ذخیره‌ساز فعلی و کنترل دستگاه ذخیره‌ساز آینده هستند.

لیستی از کاربردی‌ترین میانبرهای کیبورد در ویندوز ۱۰ که باید بدانید

میانبرهای کیبورد در ویندوز ۱۰ یکی از کلیدی‌ترین نقش‌ها را برای پیشبرد سریع کارها بر عهده دارند. بدین صورت که برای رفتن مسیرهای طولانی جهت انجام یک کار، تنها کافی است چند کلید را روی کیبورد به صورت ترتیبی فشار دهید. در این مطلب لیست کاملی از تمام آنچه را که باید در رابطه با میانبرهای کیبورد در ویندوز ۱۰ بدانید به شما آموزش خواهیم داد.

البته قبل از پیوستن به بحث اصلی باید این نکته را هم به خاطر داشته باشیم که حفظ کردن همه این موارد بسیار سخت است و کمتر کسی به همه آن‌ها نیاز خواهد داشت. بنابراین سعی کنید در بین آن‌ها مواردی را که بیشتر در طول روز با آن سروکار دارید را حفظ کرده تا بتوانید با سرعت بیشتری با کامپیوتر خود کار کنید. پس بیشتر از آنچه که نیاز دارید را به خاطر نسپارید چون احتمالا در این صورت هیچ‌کدام در خاطرتان نخواهد ماند.

در این مطلب علاوه بر معرفی میانبرهای کیبورد در ویندوز ۱۰ مهم‌ترین و پر استفاده‌ترین آن‌ها را هم نشان خواهیم داد که البته این مورد می‌تواند بسته به نیاز هر کاربر متفاوت باشد. حال با توجه به اینکه ممکن است یافتن میانبر مورد نظر بین همه این‌ها زمان بر باشد، آن‌ها را در ۴ بخش ضروری، دسکتاپ، فایل اکسپلورر، Command Prompt، و میانبرهای مربوط به کلید ویندوز دسته بندی می‌کنیم.

میانبرهای ضروری کیبورد در ویندوز ۱۰

این‌ها در دسته میانبرهای ضروری قرار می‌گیرند که هر کاربر ویندوز ۱۰ تقریبا باید بخش اعظمی از آن را بلد باشد. (به خاطر داشته باشید که در این میانبرها منظور از Arrow keys همان کلیدهای چهارگانه جهت روی کیبورد هستند، منظور از windows key در واقع همان کلید تعبیه شده در کیبورد است که لوگوی ویندوز روی آن طراحی شده، Backspace همان کلیدی است که متون نوشته شده را با آن پاک می‌کنید، spacebar هم بزرگ‌ترین کلید روی کیبورد است که مسلما با آن آشنایی دارید، منظور از mouse scroll wheel هم غلطک چرخان موس است و در نهایت insert که معمولا در کیبوردها به شکل اختصاری INS نوشته می‌شود).

دستورات فارسی را از راست به چپ و دستورات انگلیسی را از چپ به راست بخوانید.

بیشتر بخوانید: چگونه با استفاده از برنامه Xbox Game Bar از محیط ویندوز فیلم بگیریم؟

میانبر کیبورد	نتیجه
Ctrl + A	انتخاب همه محتوا
Ctrl + C یا Ctrl + Insert	کپی کردن محتوا
Ctrl + X	بریدن (Cut) محتوا
Ctrl + V یا Shift + Insert	چسباندن محتوای کپی/بریده شده
Ctrl + Z	برگرداندن یک عمل به حالت قبل (آندو/Undo)
Ctrl + Y	انجام مجدد عمل قبل (میانبر مقابل Undo)
Ctrl + Shift + N	ساخت پوشه جدید
Ctrl + F4	بستن پنجره فعال (اگر هیچ پنجره‌ای باز نباشد، پنجره پاور (خاموش/ریستارت کردن) نمایان می‌شود)
Ctrl + D	حذف آیتم‌های انتخاب شده و فرستادن آن‌ها به سطل آشغال
F2	تغییر نام محتوای انتخاب شده
ESC	خروج از فعالیت فعلی
Shift + Delete	حذف موارد انتخاب شده به صورت دائم
Alt + Tab	جابجایی بین برنامه‌های باز ویندوز
Windows key + I	باز کردن تنظیمات ویندوز
Windows key + E	باز کردن فایل اکسپلورر
Windows key + A	باز کردن اکشن سنتر
Windows key + D	نمایش دادن/پنهان کردن دسکتاپ
Windows key + L	قفل کردن دستگاه
Windows key + V	باز کردن کلیپ‌برد
کلید ویندوز + نقطه (.) یا ویرگول (,)	باز کردن منوی ایموجی
Windows key + PrtScn	تهیه اسکرین شات از صفحه و ذخیره آن در پوشه screenshot
Windows key + Shift + S	تهیه اسکرین شات از بخش خاصی از صفحه و ذخیره آن با فرمت‌های JPG، PNG و GIF
کلید ویندوز + جهت چپ	هدایت پنجره باز به سمت چپ دسکتاپ
کلید ویندوز + جهت راست	هدایت پنجره باز به سمت راست دسکتاپ

میانبرهای دسکتاپ ‌کیبورد در ویندوز ۱۰

با استفاده از این میانبرها می‌توانید سرعت خود را در انجام کارهای خاص در محیط دسکتاپ از قبیل باز کردن و بستن یه فعالیت در منوی استارت، تسک‌بار، تنظیمات و غیره تسریع بخشید. به خاطر داشته باشید که این میانبرها کمی فراتر از نیاز کاربران عادی است و دانستن همه آن‌ها ممکن است اصلا نیاز نباشد.

بیشتر بخوانید: ۹ ترفند مفید برای Task Manager ویندوز

میانبر کیبورد	نتیجه
Ctrl + Esc	باز کردن منوی استارت (می‌توانید صرفا با فشردن کلید ویندوز به آن دسترسی داشته باشید)
کنترل + جهت‌ها	تغییر اندازه منوی استارت (منظور از Arrow keys همان کلیدهای چهارگانه جهت روی کیبورد هستند)
Ctrl + Shift + Esc	باز کردن تسک منجر (Task Manager)
Ctrl + Shift	تغییر چینش متون
Ctrl + F4	بستن پنجره فعال (اگر هیچ پنجره‌ای باز نباشد، پنجره پاور (خاموش/ریستارت کردن) نمایان می‌شود
Ctrl + F5/R	رفرش کردن صفحه فعال در ویندوز (مثل مرورگر)
Ctrl + Alt + Tab	نمایش برنامه‌های در حال اجرا
کنترل + جهت‌ها (برای انتخاب موارد کلید Spacebar را فشار دهید)	جابجایی و انتخاب تعداد دلخواه آیتم با کلید Spacebar
Alt + Tab	جابجایی بین برنامه‌های باز ویندوز، فشردن مجدد تب به شما اجازه انتخاب پنجره دلخواه را می‌دهد
کلید Alt + جهت چپ	بازگشت به عقب (مثلا برای رفتن به تب قبلی مرورگر یا پوشه‌ها)
کلید Alt + جهت راست	رفتن به جلو (مثلا برای رفتن به تب بعدی مرورگر یا پوشه‌ها)
Page Up	یک صفحه به بالا رفتن
Page down	یک صفحه پایین آمدن (مخصوصا در ورد)
Alt + Esc	گشتن بین برنامه‌های در حال اجرا
Alt + Spacebar	باز شدن منوی کنترل برای پنجره فعال (منوی حاوی گزینه‌های Minimize، Maximize یا بستن برنامه)
شیفت + کلیک چپ روی برنامه	باز شدن پنجره جدید از برنامه (مثلا در حالی که مرورگر باز است، می‌توانید با این میانبر و کلیک روی مرورگر یک پنجره جدید باز کنید)
کنترل + شیفت + کلیک چپ روی برنامه	باز کردن برنامه‌ها به عنوان ادمین در منوی تسک‌بار
شیفت + راست کلیک روی برنامه	باز کردن منوی راست کلیک برای برنامه‌های موجود در منوی تسک‌بار
کنترل + کلیک چپ روی برنامه‌هایی که چندین زیر مجموعه از آن‌ها در حال اجراست)	گشتن بین پنجره‌های باز یک برنامه در تسک‌بار (مثل مرورگر یا پوش‌ها)
شیفت + راست کلیک روی برنامه‌هایی که چندین زیر مجموعه از آن‌ها در حال اجراست)	نمایش منوی ویندوز در تسک‌بار (مثلا اگر چندین پوشه باز باشد، با این میانبر و راست کلیک روی فایل اکسپلورر  (File Explorer)، منویی برایتان به نمایش در می‌آید که با گزینه‌های آن می‌توانید پنجره‌ها را کنترل کنید)
کنترل + جهت سمت چپ	جابجایی نشان‌گر موس به اولین حرف کلمه قبل (مثلا در حالی که نشان‌گر موس روی ابتدای کلمه «نشان‌گر» است، با این میانبر می‌توانید به ابتدای کلمه «که» هدایت شوید)
کنترل + جهت سمت راست	جابجایی نشان‌گر موس به اولین حرف کلمه بعد
کنترل + جهت بالا	جابجایی نشان‌گر موس به ابتدای پاراگراف قبل
کنترل + جهت پایین	جابجایی نشان‌گر موس به ابتدای پاراگراف بعد
کنترل + شیفت + جهت‌ها	انتخاب چندین دسته از متن (به صورت پاراگراف)
Ctrl + Spacebar	فعال/غیرفعال کردن IME چینی
Shift + F10	باز کردن منوی راست کلیک برای برنامه‌های انتخاب شده
شیفت + کلیدهای جهت	انتخاب چندین آیتم مختلف
Windows key + X	باز کردن منوی Quick Link (منویی که با راست کلیک روی لوگوی ویندوز به نمایش در می‌آید)
کلید ویندوز + شماره‌های ۰ تا ۹	باز کردن برنامه‌ها به ترتیب قرارگیری در تسک‌بار
Windows key + T	گشتن بین برنامه‌های موجود در تسک‌بار (کاربر می‌تواند بعد از قرار گیری نشان‌گر روی یکی از این برنامه‌ها آن را با کلید اینتر باز کند)
کلید ویندوز + کلید Alt + شماره‌های ۰ تا ۹	باز کردن منوی راست کلیک برنامه‌ها به ترتیب قرارگیری در تسک‌بار (منویی که بعد از راست کلیک روی برنامه‌های تسک‌بار به نمایش در می‌آید)
Windows key + D	نمایش دادن/پنهان کردن دسکتاپ
Windows key + M	Minimize کردن همه پنجره‌ها
Windows key + Shift + M	برگرداندن پنجره‌های Minimize شده به صفحه
Windows key + Home	Minimize یا Maximize کردن همه پنجره‌ها به جز پنجره فعال
کلید ویندوز + شیفت + جهت بالا	کشیدن صفحه به بالا و پایین نمایشگر (به عبارتی پنجره فعال به صورت عمودی تمام صفحه می‌شود)
کلید ویندوز + شیفت + جهت پایین	Minimize کردن صفحه
ویندوز + جهت چپ	چسباندن صفحه به سمت چپ مانیتور
ویندوز + جهت راست	چسباندن صفحه به سمت راست مانیتور
Windows key + S/Q	باز کردن منوی جست‌وجو
Windows key + Alt + D	باز کردن تاریخ و ساعت در تسک‌بار
Windows key + Tab	باز کردن Task View (منوی کنترل صفحات دسکتاپ)
Windows key + Ctrl + D	ساخت دسکتاپ مجازی
Windows key + Ctrl + F4	بستن دسکتاپ مجازی
ویندوز + کنترل + جهت راست	جابجایی به دسکتاپ مجازی سمت راست
ویندوز + کنترل + جهت چپ	جابجایی به دسکتاپ مجازی سمت چپ
Windows key + P	باز کردن تنظیمات پروجکت
Windows key + A	باز کردن اکشن سنتر
Windows key + I	باز کردن تنظیمات ویندوز
Backspace	بازگشت به منوی خانه در تنظیمات

میانبرهای کیبورد مخصوص فایل اکسپلورر (File Explorer)

در فایل اکسپلورر ویندوز ۱۰، کلید‌های میانبر زیادی وجود دارند که می‌توانند در انجام کارهای مختلف کمک حالتان باشند.

میانبر کیبورد	نتیجه
Windows key + E	باز کردن فایل اکسپلورر
Alt + D	ورود به نوار آدرس (در مرورگرها هم می‌توان از آن استفاده کرد)
Ctrl + E/F	انتخاب نوار جست‌وجو
Ctrl + N	باز کردن پنجره جدید
Ctrl + W	بستن پنجره فعال
Ctrl + F/F3	شروع فرایند جست‌وجو
Ctrl + mouse scroll wheel	تغییر اندازه فایل‌ها، تغییر اندازه فونت در وب‌گردی
Ctrl + Shift + E	باز کردن شاخه پوشه‌ها در پنل سمت چپ اکسپلورر (پوشه‌هایی شامل Download، Document  و غیره که معمولا با باز کردن فایل اکسپلورر در سمت چپ آن را مشاهده می‌کنید)
Ctrl + Shift + N	ساخت پوشه جدید در محیط دسکتاپ، فایل اکسپلورر و درون هر پوشه دیگر
Ctrl + L	انتخاب نوار آدرس (هم در مرورگر و هم در فایل اکسپلورر عمل می‌کند)
کنترل + شیفت + کلید‌های ۱ تا ۸	تغییر اندازه و نوع نمایش فایل‌ها در اکسپلورر
Alt + P	نمایش پنل پیش‌نمایش (به این صورت که با باز کردن فایل اکسپلورر و فشردن این دکمه‌ها در سمت راست صفحه یک بخش ظاهر شده که با یک کلیک روی هر پوشه، محتوای آن را برایتان به نمایش در می‌آورد تا قبل از باز کردن بدانید چه چیزی درون آن وجود دارد)
Alt + Enter	باز کردن منوی Properties برای موارد انتخاب شده
کلید Alt + جهت راست	نمایش پوشه بعدی
کلید Alt + جهت چپ یا Backspace	نمایش پوشه قبلی
کلید Alt + جهت بالا	برگشتن به پوشه قبل
F11	فعال کردن حالت تمام صفحه (با فشردن دوباره آن، صفحه به حالت عادی بر می‌گردد)
F5	رفرش کردن صفحه
F2	تغییر نام موارد انتخاب شده
F4	رفتن به نوار آدرس
F6	گشتن بین موارد روی صفحه
Home	اسکرول به بالاترین مورد موجود در صفحه
End	اسکرول به پایین‌ترین مورد موجود در صفحه

بیشتر بخوانید: انتقال بی‌سیم فایل بین ویندوز ۱۰ و گوشی‌های سامسونگ راحت‌تر می‌شود

میانبرهای پنل دستور سریع (‌Command Prompt)

اگر استفاده‌تان از پنل Command Prompt زیاد است، می‌توانید از میانبرهای خوب زیر جهت تسریع فرایندهای خود استفاده کنید.

میانبر کیبورد	نتیجه
Ctrl + A	انتخاب تمامی محتوای موجود در یک خط دستور
Ctrl + C / Ctrl + Insert	رونوشت (کپی) از متون انتخاب شده
Ctrl + V / Shift + Insert	چسباندن محتوای کپی شده
Ctrl + M	فعال کردن حالت مارک
کنترل + جهت بالا	یک خط بالا بردن صفحه
کنترل + جهت پایین	یک خط پایین آوردن صفحه
Ctrl + F	باز شدن پنجره جست‌وجو دستورات برای Command Prompt
کلید چپ یا راست	جابجایی نشان‌گر موس بین حروف
کلید بالا یا پایین	جابجایی بین تاریخچه دستورات در یک دوره
Page up	جابجایی نشان‌گر به یک صفحه بالاتر
Page down	جابجایی نشان‌گر به یک صفحه پایین‌تر
Ctrl + Home	اسکرول به بخش آغازین دستورات
Ctrl + End	اسکرول به بخش انتهایی دستورات

میانبرهای کیبورد در ویندوز ۱۰ با کلید ویندوز

استفاده از کلید ویندوز به همراه دیگر کلید‌ها می‌تواند بسیاری از کارهای مفید و حیاتی را برایمان در مدت زمان کمتر انجام دهد. مثلا باز کردن تنظیمات، اکسپلورر، پنجره Run، باز کردن برنامه‌های پین شده روی تسک‌بار و بسیاری از موارد دیگر. (به بخشی از این دستورات در بالا هم اشاره شده).

میانبر کیبورد	نتیجه
Windows key	باز کردن منوی استارت
Windows key + A	باز کردن اکشن سنتر
Windows key + S/Q	باز کردن جست‌وجو
Windows key + D	نمایش دادن/پنهان کردن دسکتاپ
Windows key + L	قفل کردن دستگاه
Windows key + M	Minimize کردن همه پنجره‌ها
Windows key + B	هایلایت بخش اعلانات (سمت راست-پایین صفحه دسکتاپ)
Windows key + O	غیرفعال کردن چرخش صفحه
Windows key + T	گشتن بین برنامه‌های موجود در تسک‌بار
Windows key + Z	تغییر ورودی از دسکتاپ به پلتفرم واقعیت مجازی
Windows key + G	باز کردن پنل مخصوص بازی (Game Bar)
Windows key + H	باز کردن پنجره فرامین صوتی
Windows key + E	باز کردن فایل اکسپلورر
Windows key + I	باز کردن تنظیمات
Windows key + R	باز کردن دستورات Run
Windows key + K	باز کردن تنظیمات مربوط به اتصالات
Windows key + X	باز کردن منوی تنظیمات سریع ویندوز
Windows key + V	کلیپ‌برد (فضای ذخیره سازی متون کپی شده)
Windows key + W	تهیه اسکرین شات از صفحه و باز کردن آن در برنامه Windows Ink
Windows key + U	باز کردن تنظیمات مربوط به Ease of Access
Windows key + Ctrl + Enter	باز کردن گوینده (Narrator)
کلید ویندوز + علامت مثبت (+)	بزرگ‌نمایی با استفاده از پنل Magnifier
کلید ویندوز + علامت منها (-)	کوچک‌نمایی با استفاده از پنل Magnifier
Windows key + Esc	بستن Magnifier
کلید ویندوز + ویرگول (,)	مشاهده موقت و سریع دسکتاپ
کلید ویندوز + جهت بالا	تمام صفحه کردن برنامه (اگر پنجره‌ای را در سمت راست یا چپ ویندوز قفل کرده باشید، با فشردن این کلید‌ها می‌توانید آن را به پنجره کوچک‌تر هم تبدیل کنید).
کلید ویندوز + جهت پایین	Minimize کردن پنجره‌ها
Windows key + Home	Maximize یا Minimize کردن همه پنجره‌ها به جز پنجره فعال
Windows key + Shift + M	بازگرداندن پنجره‌های Minimize شده
کلید ویندوز + شماره‌های ۰ تا ۹	باز کردن برنامه‌ها به ترتیب قرارگیری در تسک‌بار
کلید ویندوز + شیفت + شماره‌های ۰ تا ۹	باز کردن پنجره جدید از برنامه‌ها در تسک‌بار
کلید ویندوز + کنترل + شماره‌های ۰ تا ۹	سوییچ به آخرین پنجره فعال یک برنامه، به ترتیب قرارگیری در تسک‌بار
کلید ویندوز + کلید Alt + شماره‌های ۰ تا ۹	باز کردن منوی راست کلیک برنامه‌ها به ترتیب قرارگیری در تسک‌بار (منویی که بعد از راست کلیک روی برنامه‌های تسک‌بار به نمایش در می‌آید)
کلید ویندوز + کنترل + شیفت + شماره‌های ۰ تا ۹	باز کردن پنجره جدیدی از برنامه‌های تسک‌بار به عنوان Administrator
Windows key + Spacebar	باز کردن منوی انتخاب زبان
Windows key + Tab	باز کردن Task View (منوی کنترل صفحات دسکتاپ)
Windows key + Ctrl + D	ساخت دسکتاپ مجازی
Windows key + Ctrl + F4	بستن دسکتاپ مجازی
کلید ویندوز + کنترل + جهت راست	جابجایی به دسکتاپ مجازی سمت راست
کلید ویندوز + کنترل + جهت چپ	جابجایی به دسکتاپ مجازی سمت چپ
Windows key + Ctrl + Shift + B	بیدار کردن دستگاه حین سیاه شدن صفحه
Windows key + PrtScn	تهیه اسکرین شات از صفحه و ذخیره آن در پوشه Screenshots
Windows key + Shift + S	تهیه اسکرین شات از بخشی از صفحه
Windows key + Shift + V	جابجایی بین اعلانات
Windows key + Ctrl + Q	باز کردن Quick Assist
Windows key + Alt + D	باز کردن تاریخ و ساعت
کلید ویندوز + نقطه (.) یا ویرگول (;)	باز کردن پنل ایموجی
Windows key + Pause	نمایش اطلاعات مربوط به سیستم

امیدواریم بتوانید از میانبرهای کیبورد در ویندوز ۱۰ که در بالا به آن اشاره شد نهایت استفاده را ببرید.

۸ روش برای آزادسازی حافظه رم در ویندوز

اگر حین استفاده از کامپیوتر ویندوزی خود با مشکل کمبود حافظه رم مواجه می‌شوید، در این مطلب قصد داریم راهکارهای عملی برای آزادسازی حافظه رم در کامپیوترهای ویندوزی را مطرح کنیم. اما در ابتدا بهتر است به‌صورت مختصر به کارکرد رم بپردازیم.

حافظه رم

«رم» (RAM) مخفف «حافظه دسترسی تصادفی» (Random Access Memory) است. به صورت خلاصه، نوعی حافظه برای ذخیره‌سازی موقت اطلاعات کامپیوتری محسوب می‌شود. هرچقدر حافظه رم بیشتر باشد، تعداد بیشتری از برنامه‌ها می‌توانند بدون برخوردن به مشکل خاصی اجرا شوند. زمانی که کامپیوتر با مشکل کمبود رم مواجه می‌شود، بخشی از حافظه داخلی سیستم را به‌عنوان رم مورد استفاده قرار می‌دهد. اما این نوع حافظه‌ها سرعت بسیار پایین‌تری نسبت به رم دارند و به همین خاطر در چنین مواقعی کاهش سرعت در عملکرد را مشاهده می‌کنید.

از آنجایی که رم یک حافظه موقتی است، با خاموش کردن سیستم اطلاعات موجود در آن هم از دست می‌رود. به همین خاطر برای ثبت دائمی اطلاعات، این داده‌ها باید در هارد درایو یا حافظه SSD سیستم ذخیره شود.

۸ روش برای آزادسازی حافظه رم

بعد از توضیح بسیار مختصر در مورد ماهیت و کارکرد حافظه رم، حالا باید به روش‌های مربوط به آزادسازی حافظه رم بپردازیم. باید خاطرنشان کنیم در بیشتر اوقات نیازی به انجام این کارها ندارید ولی اگر با مشکلی مواجه شدید، بهتر است از این راهکارها بهره ببرید.

ریستارت کردن کامپیوتر

برای بسیاری از مشکلات کامپیوتر توصیه ریستارت کردن آن مطرح می‌شود که این موضوع به فواید متعدد انجام چنین کاری برمی‌گردد. یکی از فواید ریستارت کردن کامپیوتر، پاک کردن اطلاعات موجود در حافظه رم است و برگرداندن وضعیت آن به حالت اولیه است. اگرچه چنین کاری حداکثر حافظه رم افزایش نمی‌دهد، ولی می‌تواند پردازش‌های پس‌زمینه که حجم زیادی از حافظه را اشغال کرده‌اند، آزاد کند. اگر از جمله کاربرانی هستید که ساعات متمادی از کامپیوتر استفاده می‌کنید، بهتر است ریستارت سیستم را در مواقع مختلف مدنظر قرار دهید.

بررسی کارکرد حافظه رم با ابزار ویندوز

برای اینکه ببینید کدام برنامه بیشترین مقدار از حافظه رم را اشغال کرده، نیازی به حدس و گمان نیست و از ابزار داخلی ویندوز می‌توانید بهره ببرید. برای شروع کار باید به ابزار Task Manager سر بزنید که راحت‌ترین راه برای دسترسی به آن فشردن کلیدهای Ctrl + Shift + Esc است.

برای مشاهده تمام اطلاعات، ابتدا بر More details کلیک کنید. سپس با مراجعه به تب Processes بر Memory کلیک کنید تا میزان استفاده حافظه رم برنامه‌ها از بیشترین به کمترین چیده شود. برای کسب اطلاعات بیشتر به تب Performance سر بزنید و در قسمت Memory می‌توانید میزان استفاده از حافظه رم در زمان‌های مختلف را مشاهده کنید. در پایین این بخش گزینه Resource Monitor وجود دارد که با کلیک بر آن و سپس مراجعه به تب Memory می‌توانید اطلاعات زیادی در مورد وضعیت حافظه رم به دست آورید.

در جدول پایینی این بخش، میزان حافظه رم آزاد نمایش داده می‌شود. در بخش فوقانی هم اگر بر Commit (KB) کلیک کنید وضعیت اشغال رم توسط برنامه‌ها به ترتیب حجم چیده می‌شود.

حذف یا غیرفعال کردن برنامه‌ها

حالا که از میزان مصرف رم برنامه‌ها خبردار شدید، یک راه ساده برای آزادسازی حافظه رم این است که برنامه‌های بلااستفاده را حذف یا غیرفعال کنید. برای این کار، می‌توانید در بخش Settings به Apps سر بزنید و با کلیک بر برنامه‌های موردنظر، گزینه Uninstall را انتخاب کنید تا این موارد حذف شوند. اگر هم نمی‌خواهید یک برنامه را حذف کنید، باید بگوییم که برخی از آن‌ها همزمان با روشن شدن سیستم فعال می‌شوند و برای جلوگیری از انجام این کار، در Task Manager بر تب Startup کلیک کنید و سپس با راست‌کلیک بر برنامه‌های موجود، گزینه Disable را انتخاب کنید.

بهره‌گیری از برنامه‌های سبک‌تر و مدیریت برنامه‌ها

اگر برنامه‌های مورد نیاز شما بخش زیادی از حافظه رم را اشغال می‌کنند، چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ برای این مشکل دو راه پیش روی شما قرار دارد. اول از همه می‌توانید از گزینه‌های جایگزین سبک‌تر بهره ببرید. به‌عنوان مثال اگر کارهای ویرایش گرافیکی سنگینی انجام نمی‌دهید، می‌توانید از برنامه‌های جایگزین فتوشاپ استفاده کنید.

دوما به برنامه‌های باز شده توجه کنید. این یعنی بهتر است که برنامه‌ای بیهوده باز نماند تا منابع سیستم را مصرف نکند. در مرورگر لازم نیست تعداد زیادی تب باز باشد و سایت‌های موردنظر را بوکمارک کنید تا در زمانی دیگر به آن‌ها سر بزنید. باید خاطرنشان کنیم مرورگرها به‌خصوص گوگل کروم به اشغال بخش زیادی از حافظه رم شهرت دارند.

اسکن برای بدافزار

در راستای آزادسازی حافظه رم بهتر است سیستم خود را برای یافتن بدافزارها اسکن کنید. بدافزارهای مختلف می‌توانند بخش قابل توجهی از رم را از آن خود کنند و برای پیدا کردن بدافزارها خوشبختانه ابزارهای رایگان زیادی وجود دارد.

تنظیم حافظه مجازی

اگر حین استفاده از کامپیوتر با ارور مربوط به کمبود «حافظه مجازی» (Virtual Memory) مواجه می‌شوید، می‌توانید این مقدار را افزایش دهید. به صورت خلاصه هنگام اشغال تمام ظرفیت رم، بخشی از حافظه اصلی سیستم به‌عنوان یک نوع رم مجازی وارد عمل می‌شود. برای این کار، از طریق منوی استارت به Control Panel سر بزنید و در سمت راست بخش فوقانی گزینه Small icons را انتخاب و در بخش اصلی بر System کلیک کنید. در سمت چپ این پنل جدید گزینه Advanced system settings دیده می‌شود که باید بر روی آن کلیک کنید.

در این پنجره جدید، در تب Advanced در بخش Performance بر دکمه Settings کلیک کنید. در این بخش جدید بار دیگر به تب Advanced سر بزنید و در قسمت Virtual memory بر دکمه Change کلیک کنید.

فعال بودن گزینه Automatically manage به معنای تنظیم خودکار این مشخصه توسط ویندوز است و در بیشتر اوقات جوابگوی نیازهای شما است. با این حال اگر با مشکل کمبود حافظه مجازی روبرو می‌شوید، باید این گزینه را غیرفعال کنید و برای بخش‌های Initial size و Maximum size باید اعداد بالاتری وارد کنید.

بهره‌گیری از ابزار ReadyBoost

اگر کامپیوتر شما مبتنی بر هارد درایو است که فناوری قدیمی‌ای محسوب می‌شود، می‌توانید از ابزار کمتر شناخته شده موجود در ویندوز به نام ReadyBoost برای افزایش حافظه رم (البته به صورت مجازی) استفاده کنید. این ابزار به کاربران اجازه می‌دهد که فلش مموری یا کارت SD را به‌عنوان حافظه رم مورد استفاده قرار بدهند.

اگرچه این ابزار در نگاه اول بسیار جذاب به نظر می‌رسد، اما برای بسیاری از کامپیوترهای مدرن کارایی ندارد. زیرا حافظه SSD سرعت بیشتری نسبت به فلش مموری دارد و برای چنین سیستم‌هایی نمی‌توان از این ابزار استفاده کرد. حتی اگر هم بتوانید چنین کاری انجام دهید، این حافظه مجازی حرف زیادی برای گفتن ندارد ولی در هر صورت می‌توانید این روش را هم امتحان کنید.

ارتقای حافظه رم

در نهایت اگر مرتبا با مشکل حافظه رم مواجه می‌شوید، بهترین راه دائمی برای حل این مشکل افزودن حافظه رم بیشتر به سیستم است. اگرچه این راهکار اصلا ارزان نیست، اما در نهایت عملکرد سیستم شما را به صورت دائمی بهبود می‌بخشد. برای کامپیوترهای دسکتاپ، ارتقای حافظه رم کار بسیاری ساده‌ای است اما برای لپ‌تاپ‌ها این کار اندکی پیچیده‌تر است و در ضمن برخی لپ‌تاپ‌ها از ارتقای حافظه رم پشتیبانی نمی‌کنند. قبل از خرید حافظه رم هم بهتر است به مدل مادربرد کامپیوتر دسکتاپ و مدل لپ‌تاپ توجه کنید.

۵ نکته مهم برای افزایش عمر باتری گوشی

احتمالا شما هم به دنبال پاسخ این سوال هستید: چگونه عمر باتری گوشی را افزایش دهیم؟ بیشتر کاربران گوشی‌های هوشمند همواره به دنبال راه‌هایی برای افزایش عمر باتری گوشی خود هستند. هرچند تکنولوژی شارژ سریع زمان فرایند شارژ را بسیار کاهش داده است، اما به دلیل بهره‌گیری گوشی‌های هوشمند از باتری‌های غیرقابل تعویض، دیگر مانند گذشته به‌راحتی نمی‌توان مشکل باتری را با تعویض کرد. به همین خاطر باید با رعایت روش صحیح شارژ گوشی در راستای افزایش عمر باتری قدم برداریم تا در این زمینه با مشکلی مواجه نشویم.

اگر بیش از یک سال از یک گوشی استفاده کرده باشید، احتمالا متوجه کاهش عمر باتری گجت خود نسبت به روز اول آن شده‌اید. بعد از ۲ سال، باتری بسیاری از گوشی‌ها به‌سختی تا یک روز دوام می‌آورند. بعد از سه سال استفاده، شاید باتری موردنظر مشکلاتی را برای عملکرد گوشی ایجاد کند.

متأسفانه، با گذر زمان عمر باتری هم کاهش می‌یابد و این یک موضوع اجتناب‌ناپذیر محسوب می‌شود. با این حال، با انجام کارهای خاص، می‌توانید عمر باتری و در نتیجه گجت خود را افزایش دهید. اگر به دنبال روش صحیح شارژ گوشی هستید، در ادامه به تفصیل در این مورد صحبت می‌کنیم؛ کارهایی که انجام آن‌ها در نهایت منجر به افزایش عمر باتری گوشی می‌شود.

شارژ باتری را بین ۳۰ تا ۸۰ درصد نگه‌دارید

یکی از افسانه‌های پرطرفدار مربوط به شارژ باتری از این قرار است که گفته می‌شود برای پاک کردن «حافظه‌ی باتری»، ابتدا باید شارژ آن کاملا خالی شود و سپس برای شارژ به برق وصل شود. این موضوع که برای دوران باتری‌های اسیدی صدق می‌کرد، ارتباطی به باتری‌های لیتیوم یونی امروزی ندارد و در ضمن چنین روشی برای شارژ باتری‌های مدرن اصلا توصیه نمی‌شود.

در همین زمینه، کارشناسان توصیه می‌کنند که برای شارژ باتری گجت خود از روش شارژ جزئی بهره ببرید که منجر به افزایش عمر آن هم می‌شود. با توجه به مباحث مربوط به ولتاژ و تأثیر آن بر عمر باتری، گفته می‌شود همواره شارژ باتری را بین ۳۰ تا ۸۰ درصد نگه دارید زیرا چنین کاری تأثیر زیادی در افزایش عمر باتری دارد. روی هم رفته، به جای اینکه با یک‌بار شارژ انرژی باتری را به ۱۰۰ درصد برسانید، بهتر است با بهره‌گیری از شارژهای جزئی همواره شارژ باتری را در حوالی ۳۰ تا ۸۰ درصد نگه دارید.

از شارژ کردن طولانی‌مدت باتری خودداری کنید

شارژهای شبانه یا طولانی‌مدت، یکی از عادات شایع محسوب می‌شود ولی به دلایل متعددی انجام آن توصیه نمی‌شود. اول از همه چنین کاری منجر به تشکیل ورقه‌های فلز لیتیوم در محل قطب مثبت باتری می‌شود که در طولانی مدت می‌تواند عملکرد باتری و کل سیستم را دچار اختلال کند. در ضمن باید به گرمای ایجاد شده هم اشاره کنیم که برای باتری بسیار مضر است. به‌صورت ایدئال، زمانی که شارژ باتری به ۱۰۰ درصد می‌رسد، سیستم باید فرایند شارژ را به‌طور کامل قطع کند و فقط هر از گاهی میزان شارژ را دوباره بررسی کند تا اگر میزان شارژ کاهش یافته بود، دوباره به ۱۰۰ درصد برسد. اگر هم بعد از رسیدن شارژ به ۱۰۰ درصد هنوز جریان برق روانه‌ی باتری می‌شود، این جریان باید بسیار کم و جزئی باشد.

طبق بررسی‌های انجام شده در زمینه‌ی افزایش عمر باتری، بیشتر گوشی‌ها بعد از رسیدن شارژ ۱۰۰ درصدی باز هم حدود نیم آمپر برق دریافت می‌کنند. در بیشتر موارد، خاموش کردن گوشی هم تأثیری در این فرایند ندارد و بیشتر گوشی‌ها بعد از رسیدن به شارژ کامل ۲۰۰ تا ۵۰۰ میلی‌آمپر برق دریافت می‌کنند.

بیشتر بخوانید: چرا نباید گوشی موبایل را شبانه شارژ کنید

یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه داشته باشیم، شارژ و مصرف زیاد هم‌زمان است؛ مانند مواقعی که گوشی در حال شارژ است ولی هم‌زمان مشغول تماشای ویدیو یا انجام بازی هم هستیم. چنین کاری چرخه‌ی شارژ را مختل می‌کند و زمانی هم که باتری کاملا شارژ شده ولی هنوز به برق وصل است، موجب اختلال ولتاژ و در ضمن داغ شدن باتری می‌شود.

بهترین راه برای رهایی از این وضعیت، عدم استفاده از گوشی در حین شارژ شدن (یا خاموش کردن آن) یا انجام کارهای سبک با آن است. با این کار فشار زیادی به گوشی وارد نمی‌شود و اختلالی هم در چرخه‌های شارژ به وجود نمی‌آید.

گرما دشمن باتری است

به غیر از موارد ذکر شده، برای افزایش عمر باتری باید مراقب گرم شدن آن باشید. همانند ولتاژ بالا، دمای بالا هم می‌تواند تأثیر زیادی در کاهش شارژ و عمر باتری داشته باشد. اگر یک باتری همواره بین دمای ۲۵ تا ۳۰ درجه‌ی سانتی‌گراد قرار داشته باشد، بعد از یک سال استفاده از ۸۰ درصد ظرفیت اولیه بهره می‌برد. اگر از روش شارژهای جزئی استفاده شود، این ظرفیت از این هم بیشتر خواهد بود. اگر در اکثر اوقات دمای آن حدود ۴۰ درجه سانتی‌گراد باشد، پس از یک سال استفاده ظرفیت باتری حدود ۶۵ درصد ظرفیت اولیه‌اش خواهد بود.

اگر یک باتری عمدتا در وضعیت شارژ ۱۰۰ درصدی قرار داشته باشد و در عین حال در محیط گرمی هم باشد، پس بدترین وضعیت ممکن برای باتری محقق شده است. به همین خاطر گوشی را در حین شارژ شبانه در زیر بالشت نگذارید یا در روزهای گرم گوشی را در داخل داشبورد ماشین به حال خود رها نکنید.

یکی دیگر از مواردی که منجر به کاهش عمر باتری می‌شود، فناوری شارژ سریع است. در این فناوری، ولتاژ بالایی وارد باتری می‌شود که این موضوع دمای باتری را افزایش می‌دهد. به همین خاطر اگر گوشی شما از این فناوری پشتیبانی می‌کند، بهتر است برای افزایش عمر باتری فقط ۱۵ تا ۲۰ دقیقه گوشی را به شارژر وصل کنید زیرا در طی این مدت گرمای زیادی ایجاد نمی‌شود و آسیبی به باتری نمی‌رسد.

جمع‌بندی

امروزه بیشتر کاربران با تکنولوژی باتری‌های لیتیوم یونی به‌خوبی آشنایی دارند اما هنوز هم تعدادی از عادات قدیمی و افسانه‌ها پابرجا مانده‌اند. هرچند بیشتر این کارها در میان‌مدت تأثیر زیادی بر عمر باتری ندارند، اما از آنجایی که گوشی‌های امروزی از باتری‌های قابل تعویض بهره نمی‌برند، پس بهتر است با رعایت نکات ساده تا آنجایی که می‌توانیم از باتری‌های اصلی گوشی‌های خود بهره ببریم.

روی‌هم‌رفته، باید بگوییم بهره‌گیری از شارژهای جزئی و خنک نگه داشتن باتری منجر به افزایش عمر باتری می‌شود. در ادامه به‌صورت خلاصه و فهرست‌وار، می‌توانید مهم‌ترین توصیه‌های مربوط به افزایش عمر باتری را بخوانید:

۱. باتری خود را از صفر تا صد شارژ نکنید و از شارژ شبانه هم بپرهیزید. در عوض، به شارژهای جزئی ولی متعدد روی بیاورید.
۲. بهتر است به جای رساندن شارژ به ۱۰۰ درصد، فرایند شارژ را بعد از رسیدن به ۸۰ درصد متوقف کنید.
۳.از فناوری شارژ سریع به‌صورت پراکنده بهره ببرید و برای شارژ شبانه از آن استفاده نکنید.
۴. گرما قاتل اصلی باتری به حساب می‌آید. در حین شارژ گوشی خود را نپوشانید و از قرار دادن آن در مکان‌های گرم پرهیز کنید.
۵. برای شارژ کردن، گوشی خود را خاموش کنید یا حداقل در حین شارژ شدن از فعالیت‌های سنگین با گوشی مانند تماشای ویدیو یا انجام بازی بپرهیزید.

#باطری #گوشی #موبایل #ترفند