ضرب المثل ها و کنایه های مازندرانی 2

ضرب المثل ها و کنایه های مازندرانی 2

ب

    بپته خربزه شال نصیب بونه
        خربزه رسیده نصیب شغال می شود
        چیزخوبی نصیب کسی شده که لیاقتش را نداشته است


    بوتنه که: خی وچه زنه یا مرغنه کنّه؟ بوته: از این حرامی هرچی بوّی، بر اِنه
        گفتند: خوک بچه می زاید یا تخم می کند؟ گفت : از این حرامی هر چه بگویی بر می آید.
        درباره کید و مکر و شیادی برخی افراد بی مروت که از هیچ کار خلافی رویگردان نیستند این مثل را می زنند.


    بینج پِ ورمز او خرنه
        کنار برنج علف هم آب میخورد
        کسی که با چسبانیدن خود به بزرگی برای خودش شهرتی به هم بزندوبه این طریق امرار معاش کند


    بنه بخرده آدم دارّ وجنه
        آدم زمین خورده درخت را از ریشه میکند


    بامشی ره گتنه ته زور دوائه ونه سر خاک دشنّیه
        به گربه گفتند که ادرار تو دارو است گربه روی ادرار خود را با خاک پوشانید
        اگر از آدم بد ذات چیز را بخواهی هرچند در توان او باشد از تو دریغ می کند


    باجا باجا ره بد دارنه زن پِر هر دو تا ره
        با جناق از با جناق بدش می آید و پدر زن از هردو


    برمه کنّه نون ندنه
        گریه میکند ولی نان نمیدهد
        کسی که برای افرا د فقیر دلسوزی میکند ولی حاضر به کمک به آنها نیست


    برار که فقیره هفت پشت غیربه
        برادرش اگر فقیر باشد می گوید نسبتی با من ندارد


    بابل نرسّی شلوار ره در نیار
        هنوز به بابل نرسیده شلوارت را بیرو نیاور!


    بورده ابروی بنّه رج هکنه بزوئه چشّه کور هکرده
        رفت زیر ابرو را درست کند زد چشمش را هم کور کرد
        کسی که میخواهد نقصی را بر طرف کند اما بیشتر خرابی به بار آورد


    بَورده بَپِره بَگُوزیه!
        کنایه از این که کسی ادعای کاری را می کند اما قادر به انجام کار نیست/