اگر هیچ آرزویی ندارید، این نوشته را نخوانید.

اگر هیچ آرزویی ندارید، این نوشته را نخوانید.

تصور کنید که دلتان ماشین می‌خواهد، اما در عین حال یکی هم دارید مهم نیست چه مدلی، فقط دارید. حالا فرض کنید به شما ۲۰۰ میلیون تومان می‌دهند.

 با این پول چه ماشینی می‌خرید؟

 (البته بدون آنکه رؤیایی برای خودتان در این زمینه داشته باشید). احتمالاً پول را با ارزش خودروی فعلی‌تان جمع می‌کنید و اگر امیدی به آینده نداشته باشید، در نهایت یک انتخابی می‌کنید و ماشین جدیدی می‌خرید.

اما اگر امید داشته باشید چه؟

 شاید تصمیم بگیرید صبر کنید تا ۲۰۰ میلیون به ۳۰۰ میلیون برسد.

 حالا اگر به شما یک میلیارد بدهند چه می‌کنید؟ این بار دیگر منتظر نمی‌مانید، بلکه می‌توانید بهترین خودروی داخلی را بخرید. اما این بار قضیه فرق می‌کند؛ سبک‌سنگین می‌کنید، مزایا و معایب گزینه‌های مختلف را بررسی می‌کنید.

در کار و زندگی هم همین روند برقرار است. 

اگر حداقل یک درآمدی دارید و خانه پدری هم که برایتان اهمیتی ندارد، پس اگر این شغل نشود، سراغ شغل بعدی می‌روید. 

اما اگر هیچ پشتوانه‌ای نداشتید، همان اولین فرصت شغلی را می‌گرفتید و احتمالاً در آن پیشرفت هم می‌کردید.

این مسئله را می‌توان به حوزه‌های دیگر زندگی هم تعمیم داد همچون رابطه، سفر، راه‌اندازی کسب‌وکار و…

ما تا دلتان بخواهد در فامیل افرادی را داریم که از صفر، از روستا به شهر آمده‌اند و چون هیچ گزینه‌ای برای از دست دادن نداشتند، تن به هر کاری داده‌اند و حالا تبدیل به پیمانکاران موفق و ثروتمند شده‌اند. 

اما در همان خانواده، آنهایی که سطح متوسطی داشتند، تحصیلات دانشگاهی را دنبال کردند و یک حداقل معیشتی برایشان فراهم بود، در نهایت در یکی از شرکت‌های داخلی به‌عنوان مهندس مشغول شده‌اند و زندگی‌شان به همین روال ادامه دارد.

هدف از این حرف‌ها چیست؟

 اگر آن کسی نشدی که می‌خواستی، فقط غصه نخور. 

تو حداقل‌هایی را تأمین کرده‌ای یا برایت تأمین شده است! 

تو از ابتدا جلوتر بودی! 

حالا وقت آن است که برای آینده برنامه‌ریزی کنی.

و اگر هم به جایی رسیده‌ای که دیگران نرسیده‌اند، مغرور نشو. شاید تنها تفاوت تو این بوده که چیزی برای از دست دادن نداشتی، نه اینکه انتخاب‌های بهتری کرده باشی، باهوش‌تر بوده باشی یا بیشتر تلاش کرده باشی!

یک روز به خودت می‌آیی و می‌بینی که درست وسط رؤیاهایت ایستاده‌ای، جایی که همیشه آرزویش را داشتی! این همان قدرت تمرکز، تلاش و پیشرفت است.

دوستی‌های سطحی، خوش‌گذرانی‌های بی‌هدف و روابطی که فقط وقتت را هدر می‌دهند، هیچ‌وقت کسی را به موفقیت نرسانده‌اند.

 وقتی روزی به جایی دعوت می‌شوی که هرکسی امکان حضور در آن را ندارد، وقتی در کنار افرادی قرار می‌گیری که ملاقاتشان برای خیلی‌ها غیرممکن است، این نتیجه‌ی یک سبک زندگی سالم، صبر و تمرکز توست.

در آن لحظات کسی از تو نمی‌پرسد که چند دوست‌دختر یا دوست‌پسر داشتی. به جای آن، از تو می‌خواهند که یک الگوریتم پیچیده را حل کنی.

 از تو می‌پرسند در چند کشور تجربه‌ی کاری داری. یا بر اساس تخصصت، سؤالاتی مطرح می‌شود که فقط کسانی با دانش و تجربه‌ی واقعی می‌توانند به آنها پاسخ دهند.

پس به‌جای آنکه وقت و انرژی‌ات را صرف آدم‌های گذرا کنی، روی خودت سرمایه‌گذاری کن. روی اهداف و آرزوهایت متمرکز شو. 

آن‌وقت افرادی وارد زندگی‌ات خواهند شد که به تو فرصت رشد می‌دهند، تو را در مسیر پیشرفت قرار می‌دهند—چه از نظر مالی و چه از نظر عاطفی.

درک این حرف‌ها برای هرکسی آسان نیست. بعضی‌ها تجربه‌اش کرده‌اند و نتایجش را دیده‌اند، و بعضی‌ها هنوز درگیر همان سبک زندگی‌ای هستند که درباره‌اش حرف می‌زنم.

می‌گویند «آبزی، آب را نمی‌بیند.» ماهی درون آب، درکی از زندگی در خشکی ندارد. نمی‌داند که جهانی فراتر از محیط محدودش وجود دارد. درست به همین شکل، برخی افراد سال‌ها در یک مسیر اشتباه پیش می‌روند و تازه در ۴۰ سالگی متوجه می‌شوند که راه را غلط آمده‌اند و گاهی دیگر زمانی برای بازگشت نیست.

پس، آگاهانه زندگی کن. سبک زندگی‌ات را با دقت انتخاب کن، چون تمام موفقیت‌ها، آرامش‌ها و دستاوردهای واقعی، در داشتن یک مسیر روشن و سالم نهفته است.

این فقط یک توصیه است. می‌توانی عمل کنی، یا همان مسیر قبلی را ادامه دهی

انتخاب با توست

منبع:کانال تلگرامی  Arash analysis

فلسفه زمان / بخش چهارم

#فلسفه
بخش چهاردهم
فلسفه زمان
1. مارتین هایدگر – زمان و هستی:
«زمان، نه تنها واسطه‌ای برای درک هستی است، بلکه خودِ هستی در افق زمان به‌عنوان یک گشودگی نمایان می‌شود. زمان، خود بنیاد هستی انسان است؛ نه خطی و نه چرخه‌ای، بلکه امکانِ شدن.»
2. ژیل دلوز – زمان و تکرار:
«زمان نه گذشته است، نه حال، و نه آینده؛ بلکه زمان، پیچشی است از تکرارِ ناب که در هر لحظه، تفاوت را تولید می‌کند. زمان، خودِ تفاوت است، نه چیزی که در آن تفاوت رخ می‌دهد.»
3. افلاطون – تمثیل غار (برداشتی از زمان):
«آنچه ما زمان می‌نامیم، سایه‌هایی از ابدیت هستند که بر دیوار غار تجربه ما افتاده‌اند. ما در بندِ زمان اسیریم، زیرا توانایی درک جاودانگی را نداریم.»
4. هانری برگسون – زمان و آگاهی:
«زمان واقعی چیزی نیست که بتوان آن را به لحظات تجزیه کرد. زمان، امتداد است؛ جریانِ مداومی که آگاهی، نه از آن عبور می‌کند، بلکه در آن غوطه‌ور است. زمان، زندگی است، و زندگی، آفرینش بی‌پایان است.»
5. آرتور شوپنهاور – زمان به‌عنوان توهم:
«زمان، طرح ذهن است برای تحمیل ساختاری بر بی‌کرانگی. آنچه زمان به ما می‌نماید، چیزی نیست جز سایه‌ای که از اراده ما می‌افتد؛ اراده‌ای که از ازل تا ابد بی‌تغییر است.
به وویس گوش بدید

ما زمان رو سپری میکنیم تا،

فراموش کنیم زمان چطوری سپری میشه...

پس زمان رو وقتی سپری میکنید که یاد میگیرید ❤️

منبع کانال تلگرامی Arash analysis: