ای خدا ما را در سپیده جان روشن کن و ....

الهی،

 تو نماد بی‌پایان مهربانی هستی.

 در هر نفسی که می‌کشیم،

 در هر زمزمه‌ای که به زبان می‌آوریم، 

در هر قطره بارانی که بر زمین می‌نشیند، 

نشانه‌ای از مهربانی توست. 

تو آفتابی هستی که بر همه می‌تابد،

 بدون توجه به اینکه

 چه کسی در زیر نورش قرار دارد. 

مهربانی‌ات 

همچون بارانی است که بر عادل و ناعادل می‌بارد.

در هر گلی که شکوفا می‌شود،

 در هر صبحی که فرا می‌رسد،

 در هر لبخندی که بر لبان می‌نشیند، 

نشان از بی‌کران بودن محبت توست. 

تو به ما عشق می‌آموزی،

 تو به ما بخشش می‌آموزی، 

تو به ما امید می‌بخشی و در سخت‌ترین شرایط، راهنمای ما هستی.

با هر دعایی که به زبان می‌آوریم، 

با هر قدمی که به سوی خوبی برمی‌داریم، 

مهربانی‌ات را احساس می‌کنیم.

 تو در قلب ما نشسته‌ای، 

مهربان و بخشنده، 

همیشه منتظر که به سویت بازگردیم.

 در اوج بزرگواری‌ات،

 تو ما را می‌پذیری، 

حتی وقتی که از تو دور افتاده‌ایم.

بی‌پایان بودن مهربانی‌ات، 

چون اقیانوسی است که هرگز خشک نمی‌شود.

 در هر لحظه زندگی،

 در هر نفسی که می‌کشیم، 

تو با ما هستی، 

مهربان و رحیم،

 نشان از عظمت و بی‌نهایتی محبت تو.

ای خدا ما را 

در سپیده جان روشن کن

و در شب های تاریک به آغوش بکش