راه خودسازی از خود شناسی عبور می‌کند

من اول باید

بی شرفی را بشناسم

تا زندگی با شرافت را

درک کنم.

من باید

در تاریکی قدم گذاشته باشم

تا نور را بفهمم.

کدام صفات منفی

از نظر ما

خیلی خیلی بد هستند..!؟

کدام صفات منفی

را فورا در دیگران

 تشخیص می‌دهیم..!؟ 

اون زنه خیلی خودش رو میگیره...!!

اون خیلی دروغ میگه..!!

چقدر اینا احمقند..!!

اینا چقدر بدبخت اند...!!

ما که

از بی ارزشی و بد بودن خود می‌ترسیم؛

بطور ناخودآگاه

این ویژگی رو به سمت دیگران

 فرافکنی می کنیم.

بجای اینکه خودمان آنها را بپذیریم 

و با آنها کنار بیایم.

آنهایی که به آنان برچسب می زنیم

تکه هایی از تاریکی های 

بروز نیافته خودمان هستند 

و یا بخشی از تکه های انکار شده مان.

تا زمانی که

 تمام این ویژگی‌هایی که بر دیگران فرافکن کرده ایم

را پس نگیریم؛

نمی‌توانیم قبولشان کنیم.

بنابراین

آنها اجازه موجودیت به ما نخواهد داد.

من برای اینکه بفهمم

در نیمه تاریک وجود خودم

چه صفاتی را پنهان کرده ام؛

بررسی میکنم

اطرافیان خود را

چگونه ارزیابی می کنم و

از روی این الگو

بهتر خودم را می شناسم.

راه خودسازی از خود شناسی عبور می‌کند .

بعد از شناخت

باید 

تلاش کنیم 

پیوند عمیقی

 بین ایگو و وجدان برقرار کنیم.

اگر مایلیم

روح مان آسوده باشد

باید عجز خود را

به رسمیت بشناسیم؛

معنا را وارد زندگی مان کنیم

  و نقاب‌های خود را

یکی یکی کاهش دهیم....

زندگی حرفه ایی

نوبت درخشش توست
"تو زیباترینی، نه تنها به خاطر ظاهر بلکه به خاطر روح پر از نور و قلبی گرم که درونت می‌درخشد. هر لبخند، هر نگاه، هر کلمه‌ای که از تو برمی‌خیزد، جلوه‌ای از زیبایی بی‌پایان توست.

 این زیبایی، بیش از آنکه در آیینه نمایان شود، در اعمال و کردار تو متجلی می‌گردد.

در این دنیای پر از چالش و نابرابری، تو چراغی هستی که راه را روشن می‌کند. با هر قدمی که برمی‌داری، با هر ایده‌ای که در ذهنت جرقه می‌زند، با هر رویایی که در دلت جوانه می‌زند، تو نه تنها خودت را بلکه جهان اطرافت را نیز زیباتر می‌سازی.

بیایید به این فکر کنیم که چگونه می‌توانیم این زیبایی درونی را به اثری ماندگار در جهان بیرون تبدیل کنیم. آنچه که تو سزاوارش هستی، فراتر از مرزهای معمول است. بساز آن دنیایی که در آن، هر روز، هر لحظه، نمایشی از توانایی‌ها، عشق و شور توست.

این دنیا، دنیایی است که تو آن را با رنگ‌های امید، خطوط شجاعت و نقش‌های مهربانی می‌آفرینی. در آن، هر چیزی که می‌سازی، بازتابی از زیبایی درونی و بیرونی توست. این دنیا، جایی است که تو نه تنها به خودت بلکه به همه‌ی ما نشان می‌دهی که چگونه عشق، هنر و خلاقیت می‌تواند جهانی بهتر بسازد.

پس بپاخیز و بساز آنچه که لیاقت توست؛ جهانی که در هر گوشه‌اش، هر کوچه و برزن‌اش، هر خنده و اشک‌اش، زیبایی تو، درخشندگی روح تو، و عمق قلب تو به چشم بیاید. 

این است جهانی که تو سزاوار ساختن و در آن زیستنی."