دعا کنیم؟

دعا کنیم؟
این دعا از عمق جان من برمی‌خیزد، از دلِ تپنده‌ی امیدها و هراس‌ها، از اشتیاقی که دست به سوی تو دراز کرده است.

خدایا،
تو را با تمام وجود می‌خوانم، ای که روشنی جان‌ها و مرهم دل‌هایی. تو که می‌بینی، تو که می‌دانی، تو که بی‌هیچ واسطه‌ای نزدیکی.

پروردگارا،
من از جنس صدای تو آفریده شده‌ام، از نغمه‌ی لطیف حضورت، از طنین بی‌پایان مهرت. مباد که روزی در هیاهوی این دنیا، صدای تو را از یاد ببرم. مباد که زمزمه‌ات در قلبم خاموش شود.

ای خدای بی‌کران،
در هر گام، در هر نگاه، در هر نفسی، خودت را به من بشناسان. مباد که در تاریکیِ خویش گم شوم، مباد که سکوتی سهمگین میان من و تو فاصله بیندازد.

خدایا،
صدای تو را در نسیم سحرگاهی، در جریان رودها، در گرمای خورشید، در هر تپش زنده‌ی جهان بشنوم. آن‌قدر بلند که شک و تردید را از میان بردارد، آن‌قدر عمیق که مرا از نو زاده کند.

پروردگارا،
اگر راهی برای من گشوده‌ای، دلم را محکم کن که در آن گام بردارم. اگر دری به رویم بسته‌ای، ایمانم را استوار کن که در پس آن، خیری نهفته است.

ای معبود من،
هرچه از تو بیاید، زیباست. هرچه که تو بخواهی، عین حکمت است. پس مرا در آغوش سرنوشتت رها کن، در دستانی که هیچ‌گاه نمی‌لرزد.

خدایا،
من در صدای تو زنده‌ام، در نامت آرام می‌گیرم، و در یاد تو گم می‌شوم. پس همیشه با من بمان، تا همیشه با تو باشم.

آمین.#دعا