ولی نمیخواهم تو را گول بزنم و بگویم که زندگی همچون قالی نرم و لطیفی است که میتوان پابرهنه رویش راه رفت، نه جادهٔ ناهموار و پرسنگ و کلوخ.
سنگهایی که به زمینت میزند و زخمی و خونآلودت میکند.
سنگهایی که جز با چکمههای آهنین نمیتوان از آنها گذشت.
تازه اینهم کافی نیست چون وقتی پاهایت را میپوشانی و محافظت میکنی، همیشه یکی پیدا میشود که سنگی به سرت پرتاب کند.
تو وظیفه داری از خود انسان قوی بسازیشرایط هیچ وقت بر وقف مراد تو نخواهد بود ❤️