الگوی جویباره به آفرینش روشی جهت نوسازی بافت فرسوده تاریخی می پردازد که درآن حتّی الامکان زمینها از مالکین تملّک نمی شود. ساکنان قدیمی و کنونی که غالباً از اقشار ضعیف جامعه اند برجای خود باقی خواهند ماند و تنها با پشتیبانی ، حمایت و هدایت مجری که نمایندۀ دولت است به طور مستقل به نوسازی خانه هایشان می پردازند.
هر قطعه بدون توجّه به حدود مالکیت ها ، طرّاحی شهری و بدون نیاز به سرمایه گذاری خاصّی و فقط از محل مرغوبیت عمومی آن و کاهش بخش کوچکی از کالبد هر پلاک علاوه بر اصلاح ساختار شهری به مرز خود کفایی می رسد.
بر اساس موقعیت قبلی پلاکها ، اصلاح و توسعه مجدداً تفکیک شده و بخشی از کاهش زمین به منظور تأمین هزینه ها به صورت ذخیره در اختیار مجری قرا می گیرد. توزیع هزینه و سود در بین ساکنین و شرکای احتمالی به عدالت انجام خواهد شد و بستر های مناسب جهت ساخت و ساز مستقل یا مشارکتی به انتخاب و توان متنوع همه ساکنین و مالکین را فراهم خواهد کرد.